بررسی آماری جریان اقتباس در ایران از آغاز تا پایان دهه هشتاد با تکیه بر جایگاه متون تاریخی در آن

اقتباس از آثار ادبی یکی از مهم ترین عوامل تقویت و غنی سازی سینما شناخته شده است. در جهان اغلب نویسندگان به امید مورد توجه قرار گرفتن اثرشان توسط اصحاب سینما، اثر خود را به گونه ای تنظیم می کنند که عناصر دراماتیک نیز در آن نهفته باشد. در ایران اقتباس از آثار ادبی چندان مورد توجه نیست. این پژوهش میزان اقتباس از داستان های کهن و جای خالی متون تاریخی را در آن نشان می دهد. مقایسه ای آماری نیز بین اقتباس از سه جریان دیگر یعنی اقتباس از نمایشنامه های خارجی و ایرانی، ادبیات خارجی و ادبیات معاصر نیز در آن صورت گرفته است. این پژوهش نتیجه می گیرد سهم حداقلی به داستان های کهن ادب پارسی اختصاص یافته است و جای خالی متون تاریخی مانند تاریخ بیهقی و تاریخ جهانگشای جوینی با وجود داشتن عناصر داستانی و دراماتیک و تصویرپردازی قوی آن بسیار به چشم میآید

Keywords:

اقتباس , متون تاریخی , تاریخ بیهقی , تاریخ جهانگشای جوینی , درام