محمد طرغه - دانشجوی دورهی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد مهاباد

روایت یکی از اساسیترین عناصر ادبیات به شمار میرود ، که تنوع اشکال آن شگفت آوراست. بعدهای آن را میتوان در زبان شفاهی، کتبی، تصاویرها، ایماها و اشاره ها و حتی در گفت و شنودهای روزانه جستجو کرد. با این توصیف میتوان گفت که روایت با تاریخ بشری آغاز شده است. نسوی که در نقثه الصدور به صورت روایی ، احساس و تجریه های دیداری و شنیداری خود را باز آفرینی میکند. برای عبور از ناهمواریهای پیش رو ، روایت ادبی خود را به حوزه ی روایت تصویری مکتوب میکشاند. این حوزه مربوط به جنبه ی بصری سازی زبانی است. جنبهی بصری سازی زبانی در متون روایی بر اساس بلاغت شکل میگیرد ، که استعاره مهمترین و اساسیترین روش آن است. نسوی در نفثه المصدور این حوزه را به قلمروی بدل کرده است که بعضی از گفتمانها ، از جمله ایده و تفکر خود، و گاهی شکوه و درد دل ، و بث الشکوایه را راحتتر بیان کند، و به صراحت میتوان گفت که اینها نوعی عصیانگری نسبت به وضع موجود بوده است که نویسنده در فضای آن روزها توانسته، خاطرات و خطراتی که دیده و شنیده ، وصف، و هرگاه زبان وصف از بازآفرینی آنها ، به هر دلیلی، باز مانده است، پناه بر زبان استعاری به مفهوم متافیزیکی آن ببرد. در این میان حوزه ی روایت تصویری مکتوب، مهمترین و مطمینترین حوزه ی پیش روی نویسنده ی نفثه المصدور بوده است. این نوع متون روایی، امروزه رد پای خود را در قالب رمانهای روایی، باز یافته است، که با حدیث نفس بیان میشوند، و در غرب به یک نوع سبک رمان فراگیر تبدیل گشته است. در این میان می توان به رمان نویسانی از جمله: رومن رولان، هرمان هسه، ویلیام فاکنر، ویرجینیا وولف، و در ایران هم، به نویسندگانی مانند هوشنگ گلشیری، عباس معروفی، رضا قاسمی و... اشاره کرد. در این نوشتار سعی بر این است که روایت تصویری مکتوب تعریف و علت انتخاب آن از طرف نویسنده، و رد پای آن که امروزه در رمانهای مدرن به چشم میخورد ، بررسی شود.

نفثه المصدور، روایت، روایت تصویری مکتوب،رمان روایی