ناصر شایختی - استادیار گروه مهندسی عمران، دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان
حسین شهرکی - دانشجوی دکترای سازه، دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان

برای محاسبه احتمال خرابی کلی یک سازه لازم است با توجه به وضعیت قرارگیری المانها، ترکیبی از آنها بصورت سری و موازی در نظرگرفته شود که تعیین احتمال خرابی نهایی سیستمهای موازی و سری نه تنها کاری ساده نیست بلکه در صورت وجود همبستگی بین المانها کاری بس دشوار می باشد. بدین ترتیب تعیین احتمال خرابی سیستم‌ سازه ای بوسیله راه حلهای دقیق امکانپذیر نبوده و ایده های دیگر از قبیل تعیین باند فوقانی و تحتانی احتمال خرابی سیستم سازه ای مورد توجه قرار گرفته، که هرچه دامنه این باند کوچکتر باشد، می توان تقریب بهتری از پاسخ نهایی را درنظرگرفت. عموم روشهای ارایه شده برای محاسبه باند احتمال خرابی سیستم های سازه ای با استفاده از احتمالهای منفرد برای سیستم‌های سری و موازی با احتمال خرابی و ضریب همبستگی یکسان می باشند در صورتیکه در واقعیت، سازه ها دارای اجزایی با احتمال خرابی گوناگون و ضریب همبستگی متفاوت هستند، لذا لازم است روش نوینی برای این حالت کلی ارائه گردد. در این مقاله نشان داده می‌شود که رهیافت برنامه ریزی خطی را می‌توان برای محاسبه باند احتمال خرابی سیستم‌های سازه ای مورد استفاده قرار دارد و بر خلاف باندهای تئوریک محاسبه شده با احتمال خرابی توام اعضای سازه ای، باند برنامه‌ریزی خطی مستقل از ترتیب اجزای سازه ای بوده و می تواند باریکترین باند ممکن را برای اطلاعات موجود فراهم ‌نماید. بعلاوه بر این، این تکنیک را می‌توان برای هر نوع تراز اطلاعاتی شامل یک مجموعه ناکامل از احتمالهای خرابی اجزای سازه ای و یا قیدهای نامساوی احتمالهای خرابی اجزای سیستم بکار برد در صورتیکه در سایر باندها چنین کاری امکان پذیر نبوده یا بسیار مشکل می باشد. کاربرد این روش برای محاسبه باند احتمال خرابی سیستم‌های سازه‌ای سری و موازی در قالب مثالهایی ارائه می‌شود

برنامه ریزی خطی، احتمال خرابی، باند، سیستم سری، موازی