مقاوم سازی پلها در برابر زلزله با استفاده از تکنولوژی نوین جداسازی پایه

در هنگام وقوع بلایای طبیعی، شریان های حیاتی به ویژه پل ها نقش چشمگیری را در کنترل بحران و امداد رسانی به موقع ایفا میکنند. از این رو ساخت پل ها ی ایمن و یا مقاوم سازی پلها در برابر این خطرات به خصوص زمین لرزه ها از اهمیت بسزایی برخوردار میباشند.یکی از روش های کاهش آسیب های احتمالی در پل ها استفاده از سیستم جداسازی پایه است که کاربرد آن در جهان رو به فزونی است.این روش که یکی از روش های کنترل غیر فعال است با افزایش پریود طبیعی پل و جلوگیری از بروز پدیده تشدید، نیروی منتقل شده از روسازه به زیر سازه را در پل کاهش می دهد. بر طبق عرف کنونی در ایران طراحی پل ها بر مبنای اصل افزایش ظرفیت مقاوم صورت میگیرد. اما با استفاده از سیستم جداسازی پایه بهجای افزایش ظرفیت پل، طرح و بهسازی با استفاده از مفهوم کاهش تقاضا صورت میگیرد. در این مقاله به بررسی تاثیر جداسازی پایه پلها بر اثرات مخرب زلزله پرداخته شده است. همچنین میزان مقادیر تنش نرمال حداکثر ، حداکثر برش پایه ها و شتاب عرشه پل در حالت جداسازی شده و با پایه ثابت مقایسه شده است. در آنالیز پلها از تحلیل غیر خطی تاریخچه زمانی استفاده شده است. تاثیر جداسازی در کاهش اثرات لرزهای مطلوب ارزیابی میگردد. همچنین توصیه میشود از این سیستم ها به عنوان تکنولوژی های نوین در جهت مقاوم سازی پلهای قدیمی و یا در ساخت پلهای جدید استفاده گردد.

Keywords:

مقاوم سازی , جداسازی لرزه ای , پل , جداساز , آنالیز غیر خطی