فن آوری نوین ماده محافظ ضدجاذب سیال و خوردگی بتن

بتن یکی از مقاومترین و ارزانترین مصالح ساختمانی است. خصوصا وقتی با میلگرد همراه می شود و سازه های بتن آرمه را بوجود می آورد خواص مکانیکی آن چندین بار تقویت می شود. ولی با تمام مزایا در برابر عوامل خورنده شیمیایی مقاومتی ندارد و به مرور خورده شده و از بین می رود.هر ساله بر اثر ورود رطوبت و آب به داخل ساختمان و یا نفوذ آن به درون اجزا ساختمانی ضررهای هنگفتی وارد آمده و تاثیرات نابود کننده ای بر روی سازه ساختمان ها به وجود می آید. چوبها می پوسند، فلزات دچار زنگ زدگی شده و قطعات بتن آرمه مضمحل می گردند. از جمله تاثیرات دیگر هجوم رطوبت و ماندگاری آن، ظهور حشرات و قارچها در ساختمان می باشد. اگر سرمای هوا به درجه ی مناسبی برسد، یخبندان موجبات تخریب اکثر مصالح را فراهم می آورد. آبی که به داخل مصالح بتنی نفوذ کرده است، پس از منجمد شدن منبسط می گردد، و آب منبسط شده بتن را خرد و فرسوده می کند. این پدیده در اجزا مختلف ساختمان مانند سنگ، آجر، اندودها و بتن بیشتر مشاهده می گردد. رطوبت به دو طریق به بتن تاثیر می گذارد: اول جذب رطوبت موجود در اتمسفر و دومی تاثیر رطوبت ناشی از بارندگی و یا جریان مستقیم سیال. بدترین خرابیها در مورد بتن هایی که فاقد پوشش مناسب هستند رخ می دهد. این نقص در اجرای بتن به مرور و به صورت متوالی ساختمان را چنان فرسوده می کند که تا مرز تخریب کامل بنا را تهدید می کند.