محمد سلیمانی مهرنجانی - دانشیار جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
لیلا مفاخری - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا وبرنامه ریزی شهری،دانشگاه خوارزمی ، تهران، ایران
حجت کاظمی - دانش آموخته کارشناسی ارشد مدیریت شهری،دانشگاه علامه طباطبایی، تهران،ایران

روند رو به افزایش جمعیت سالمندی در ایران و همراه بودن پدیده سالمندی با بروز اختلالات جسمی و روحی ضرورت تعیین کیفیت زندگی این قشر را افزایش داده است. کیفیت زندگی سالمندان در مناطق شهری به لحاظآسیب پذیری تحت تاثیر عوامل گوناگونی از جمله شرایط محیط طبیعی و اجتماعی می باشد بنابراین همه مناطق کلانشهر تهران از نظر شرایط مناسب جهت سپری کردن زندگی سالمندی وضعیت متعادلی ندارند. بدین منظوراین مطالعه به بررسی وضعیت مناطق کلان شهر تهران براساس شاخص های زندگی سالمندی می پردازد. روش تحقیق توصیفی تحلیلی بوده و شاخص های اصلی - این پژوهش شامل شاخص های اجتماعی فرهنگی ،شاخص رفاهی تفریحی ، سلامت و حمل ونقل می باشد. برای تحلیل داده ها از نرم افزار های - Excel و GIS نیز از مدل تاپسیس TOPSIS جهت رتبه بندی مناطق 22 گانه استفاده شده است. نتایج این پژوهش به صورت رتبه بندی مناطق 22 گانه شهر تهران در 5 طیف ) کاملا مناسب ، مناسب ، متوسط ، نامناسب ، کاملا نامناسب ( ارایه گردیده است. نتایج حاصل از تکنیک تاپسیس نشان می دهد که منطقه ی 2 ، رتبه ی اولین منطقه مناسب برایزندگی سالمندی به و منطقه 17 رتبه آخرین منطقه در بین مناطق 22 گانه شهر تهران را دارا می باشد. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که باید به وضعیت سالمندان توجه بیشتری شود خصوصا آن دسته از سالمندان که در شرق )مناطق 8 و 13 ( و جنوب تهران ) مناطق 10و17و19 ساکن هستند

زندگی سالمندی ، کیفیت زندگی ، شهرتهران