بررسی ردپای زیستمحیطی در معماری گردشگری تحصیلی و شیوه های موثر بر کاهش آن

این مقاله به ارایه ی روشی جهت بررسی ردپای زیست محیطی در بخش اقامتی گردشگری تحصیلی )به عنوان نمونه موردی ردپای گردشگران تحصیلی در برگزاری مجمع اتحادیه انجمن علمی دانشجویی( میپردازد. ردپای زیست محیطی شاخصی به منظور بررسی تاثیرات زیست محیطی تولیدات، فعالیتها و خدمات بشری بر کره زمین است. شاخص ردپای زیست محیطی در ایران برابر با 2.8 هکتار در مقیاس جهانی به ازای هر نفر میباشد، درحالیکه ظرفیت زیستی ایران 0.9 هکتار در مقیاس جهانی به ازای هر نفر است.گردشگری با رشد پیشرونده، یکی از صنعتهای مصرف کننده شناخته میشود و رشد سریع آن تغییرات اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی بسیاری را به دنبال دارد. میزان مصرف انرژی و آلودگیهای زیست محیطی در هتلها بهعنوان یکی از فضاهای خدماتی در گردشگری تحصیلی قابل توجه میباشد. بخش اقامتی بیش از 15 % از ردپای زیست محیطی در گردشگری را شامل میشود. به عنوان نمونه موردی، ردپای زیستمحیطی گردشگران در برگزاری مجمع اتحادیه انجمن علمی دانشجویی به شیوه ی تحلیلی توصیفی، محاسبه و بررسی میگردد. نتایج این مقاله نشان میدهد که ردپای زیست محیطی گردشگران تحصیلی در بخش اقامتی با استفاده از ساخت وساز سبک در معماری و طراحی 30 % فضاهای باز منجر به کاهش gha 0.46 در ردپای زیستمحیطی، از مقدار gha 1.02 به مقدار gha 0.56 میشود.

Keywords:

توسعه پایدار , ردپای زیست محیطی , گردشگری تحصیلی , معماری گردشگری