تاثیر تعامل طبیعت با فضای معماری در ارتقای طراحی مجتمع های مسکونی

در دنیای امروز، اگر چه با تکیه بر پیشرفت های تکنولوژیکی، انسان از دام مشکلاتی نظر عدم امنیت گرسنگی، ترس و… رهانیده است، اما در عین حال مکانیزه شدن زندگی بشری و تاثیرات آن بر ذهنیت انسان ، منجر به فاصله گرفتن تدریجی از محیط طبیعی و مانوس شدن وی با مصنوعات خویش گردیده است که حاصل این عدم درک پدیدهای محیطی مبتلا شدن انسان به انواع سرخوردگیها و امراض روانی است. اینجاست که ضرورت احیا مجدد ارزشهای انسانی، از طریق شور دوباره بخشیدن به ارتباط انسان و طبیعت درک می شود ونیاز داشتن مسکنی برای رهایی از تنش های زندگی مدرن وتکنولوژی بیشتر حس شده و از این رو پی به اهمیت ارتباط طبیعت و مسکن برده می شود که با درون کشیدن طبیعت به بنا می توان این مهم را جامه عمل پوشاند.نیازی که فطری است و با این ایده می توان در عین داشتن مسکن مناسب آرامش روح و روان را نیز میسر کرد . در این پژوهش به بررسی طبیعت و رابطه آن با معماری و اثری که بر روی انسان می گذارد پرداخته شده است و در ادامه به مزایای ایجاد طبیعت سبز در ساختمان ها به ویژه مجتمع های مسکونی از طریق بررسی نمونه های موردی موفق اشاره شده است. از این رو در این مقاله با بیان این موضوع که سطوح سبز دارای اثرات مثبت زیست محیطی،اجتماعی و اقتصادی می باشند ، بر این اساس به کار گیری فضاهای سبز در معماری به عنوان راهکاری برای بهبود طراحی مجتمع های مسکونی از طریق باززنده سازی و بازگشت به طبیعت محسوب می شود .

Keywords:

تعامل معماری با طبیعت , انسان- طبیعت- معماری , سطوح سبز , مجتمع مسکونی