امکان سنجی استفاده از پساب برای احیاء رودخانه زاینده رود در بازه شهراصفهان

محدودیت منابع آب، تغییرات اقلیمی، رشد روز افزون تقاضای آب در بخشهای مختلف، افزایش دشتهای ممنوعه در کشور در اثربرداشتهای بیرویه منابع آب زیرزمینی و تنشهای آبی- اجتماعی باعث شده تا استفاده از منابع غیرمتعارف آب مورد توجه قرار گیرد. پسابها یک منبع آب مطمین از نظر کمیت میباشند. تصفیه خانه جنوب اصفهان در نزدیکی رودخانه زاینده رود و در انتهای محدوده شهر اصفهان قرار گرفته است. در این مقاله امکان استفاده از پساب تصفیه خانه جنوب اصفهان به منظور احیاء رودخانه زاینده رود مورد بررسی قرار گرفته است. اندازهگیریهای انجام شده نشان میدهد مقدار جریان پساب متغیر و متوسط آن در سال حدود 1/5 مترمکعب در ثانیه برآورد شد. مقایسه نتایج آزمایشهای کیفی پساب تصفیه خانه جنوب با استانداردهای مختلف ایران نشان میدهد کیفیت پساب خروجی برای تخلیه به رودخانه پایین بوده و استفاده از آن عواقب زیست محیطی فراوانی خواهد داشت، هر چند کیفیت آب رودخانه گذرنده در بازه شهری هم از کیفیت مناسب برخوردار نیست. در شرایط کنونی پساب تصفیه خانه به رودخانه رها میشود که موجب تغذیه چاههای پایین دست حاشیه رودخانه میگردد. استفاده از آن برای مصارف دیگر با مقاومتهای اجتماعی ذینفعان روبرو خواهد شد. این مقدار دبی کم در صورت عدم برداشت مستقیم و با همراهی جامعه ذینفعان یکی از منابع تغذیه تالاب گاوخونی خواهد بود، هر چند آلودگی آن غیر قابل قبول است.

Keywords:

زاینده رود , پساب , زیست محیطی , احیا رودخانه , اکوسیستم , مقاومت اجتماعی