طراحی ساختمانهای پایدار و کاهش آسیب های آن بر روی محیط با استفاده از منابع انرژی و طبیعی

کاربرد مفاهیم پایداری و اهداف توسعه پایدار در جهت کاهش اتلاف انرژی وآلودگی محیط زیست در معماری، مبحثی به نام معماری پایدار رابه وجود آورده است .در این نوع معماری، ساختمان نه تنها با شرایط اقلیمی منطقه خود را تطبیق میدهد، بلکه ارتباط متقابلی با آن برقرارمیکند .معماری پایدار با تکیه همه جانبه به مسایل زیست محیطی، اجتماعی و اقتصادی تلاشی در جهت بهره گیری مناسب از پتانسیلهای زمینه و بستر طراحی است، به نحوی که در چرخه طبیعی آنها اختلالی به وجود نیاورد و در حفظ منابع محیطی برای نسلهای آینده نهایت دقت را به کارگیرد با توجه به کمبود انرژی و مشکلات زیست محیطی و حفاظت از منابع بایستی ساختمانها به گونهای طراحی شوند که میزان استفاده از منابع جدید را تا حد ممکن کاهش داده و در پایان عمر مفید خود برای ساختن بنای جدید، خود به عنوان منبع جدیدبه کار روندهدف از طراحی ساختمان های پایدارکاهش آسیب بر روی محیط، منابع انرژی و طبیعت است و حداقل استفاده از انرژیهای سوختی و حد اکثر بکارگیری انرژیهای طبیعی . درک محیط طراحی ساختمان باید به گونه ای باشدکه استفاده از توانایی های محیط و منابعانرژی محلی امکان پذیر گردد.اگر ما به امکانات محیطی که درآن هستیم آگاه باشیم می توانیم از صدمه زدن به آنها جلوگیری کنیم .استفاده از عناصر اقلیمی مناسب، هماهنگی با بستر طبیعی، طراحی برای بازگشت به چرخه زندگی، جلوگیری از آلودگیهای صوتی و آلودگی هوا، استفاده از مصالح سازگار با اقلیم، ماندگاری ساختمانها، بکارگیری پتانسیلهای طبیعت و غیره اشاره کرد بهره برداری از انرژیهای تجدیدپذیر برای حفاظت محیط زیست در سالهای اخیر بهطور گستردهای در کشورهای توسعه یافته است . امروزه به دلیل رشد روز افزون انرژی در جهان و کمبود منابع سوخت های فسیلی و نیز وجود آلودگی زیست محیطی،ضرورت به کارگیری انرژی تجدیدپذیر افزایش یافته است

Keywords:

معماری پایدار , محیط زیست , منابع تجدید پذیر