فاطمه باقری - دانشجو کارشناسی ارشد معماری دانشکده معماری شهرسازی، موسسه آموزش عالی دانش پژوهان پیشرو
محسن افشاری - استادیار دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه هنر اصفهان
مهسا احمدیکیا - دانشجو کارشناسی ارشد معماری دانشکده معماری شهرسازی، موسسه آموزش عالی دانش پژوهان پیشرو

افزایش روزافزون جمعیت، فرصت مناسبی برای انبوه سازی و سریسازی مسکنهایی شد که بسیاری از نیازهای کیفی انسان در آن کمتر مورد توجه قرار گرفته است. از جمله این نیازها، نیاز به تعاملات اجتماعی است. انسان موجود اجتماعی است آسایش روانی فرد در گرو تعامل و همزیستی با دیگران میباشد. از اینرو ایجاد فضاهای که افراد را به مشارکت و برقراری تعاملات اجتماعی در مجتمع های مسکونی دعوت کند، ضرورت مییابد. این تحقیق با رویکردی کیفی بر مبنای مطالعات نظری در باب بررسی عوامل موثر بر افزایش تعاملات اجتماعی در مجتمع های مسکونی انجام میشود و تلاش دارد با هدفی کاربردی و رویکردی توصیفی تحلیلی، بستر مناسبی برای رفع تاثیرات منفی معماری مسکن امروزی فراهم آورد.در یافتههای تحقیق با بهرگیری از عوامل موثر بر برقراری تعاملات اجتماعی که از جمعبندی پیشینه تحقیقات انجام شده در این زمینه بدستآمد به بررسی نقش این عوامل در نمونه موردی (شهرک ولیعصر اصفهان) پرداخته شد و نتیجه بدست آمده باعث روشن شدن اهمیت موقعیت قرارگیری فضاهای با توانایی برقراری تعاملات اجتماعی در یک مجوعه مسکونی گردید.

تعاملات اجتماعی، مجتمعهای مسکونی