عالمه عظیمی - دانشجوی رشته روان شناسی عمومی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تنکابن، تنکابن. ایران
آیت کریمی باغملک - استادیار گروه مشاوره و روانشناسی، دانشگاه فرهنگیان، تهران، ایران

تحقیق حاضر با هدف تعیین اثر بخشی زوج درمانی گروهی شناختی- رفتاری بر میزان دلزدگی زناشویی انجام شد. روش پژوهش، یک مطالعه شبه آزمایشی با کارآزمایی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه و پیگیری 2 ماهه پس از مداخله بود. در این پژوهش اثر بخشی زوج درمانی گروهی شناختی- رفتاری متغیر مستقل، و دلزدگی زناشویی به عنوان متغیرهای وابسته در نظر گرفته شدند. جامعه پژوهش کلیه زوجهایی بودند که در سال 30 به دلیل مشکلات زناشویی به مرکز مشاوره امید شهرستان اراک مراجعه کردند.از میان افراد جامعه، 30 زوج که در آزمون های دلزدگی زناشویی یک انحراف استاندارد پایین تر از میانگینکسب نمودند، به نمونه گیری غیر تصادفی در دسترس در دو گروه آزمایش و گواه جایگزین شدند. کلیهشرکت کنندگان طی هشت جلسه مورد آزمایش قرار گرفتند. تحلیل نتایج در دو سطح آمار توصیفی(میانگین و انحراف استاندارد) و سطح استنباطی (کو واریانس) با نرم افزار SPSS انجام شد. نتایج نشان دادکه زوج درمانی گروهی شناختی- رفتاری بر میزان دلزدگی زناشویی ازدواج اثر بخش بوده است.

زوج درمانی ، گروهی شناختی رفتاری؛ دلادگی زناشویی