مهدی محمودی - استادیار گروه علوم تربیتی دانشگاه پیام نور
محمدرضا عبدالکریمی - دانشجوی کارشناسی ارشد تاریخ وفلسفه آموزش وپرورش

بسیاری از آموزگاران با رو شهای آموزشی متفاوت مانند آموزش چهره به چهره ، فاصله ای، فاصله دار، بر خط، آزاد، انعطاف پذیر،سیار، الکترونیکی و مجازی و… آشنایی دارند یا نام آن ها را شنیده اند. یادگیری سرآغاز نیاز به تکامل و بهتر شدن است. بدیهیاست که هر چه علم و دانش بشری تکامل و توسعه بیشتری پیدا کند، نیاز به تحول در یادگیری و سازو کارهای آن بیشترخواهد شد. در سالهای گذشته ، آموزشهای الکترونیک از رونق و توجه شایانی برخوردار بوده است. همزمان با گسترش و توسعهفناوریهای جدید در زمینه آموزش ، سبک های جدیدی از فعالیتهای آموزشی پا به عرصه وجود نهاده اند که امروزه از آنها بهعنوان یادگیری ترکیبی نام می برند. یادگیری ترکیبی به عنوان یک سازو کار جدید بر استفاده متنوع و گسترده از روشهای یادگیری تاکید دارد.توجه درانتخاب و به کار گیری ابزار متناسب با موقعیت یادگیرنده برای بالا بردن کیفیت یادگیریاز اصول اولیه یادگیری، ترکیبی است.یادگیری ترکیبی با بکارگیری ابزارهای متنوع و فناوریهای پیشرفته ،سعی در بهبودکیفیت و توسعه کمی فعالیتهای آموزشی در دو بعد عمودی و افقی دارد . در بعد افقی سعی بر گسترش دامنه و ابعاد وسایلکمک آموزشی در فرایند آموزش دارد ، به گونه ای که با ترکیب بهینه این وسایل بالاترین کیفیت حاصل شود. در بعد عمودیبه عمق مساله یادگیری و چگونگی درک بهتر مواد آموزشی می پردازد و اینکه چه تکنیک هایی در چه زمانهایی به درک بهترمطالب و یادگیری بهینه منجر می شود. ناگفته پیداست که مانند تمام روشهای یادگیری ، هدف اولیه و اساسی این روش نیزکاهش هزینه و بالا بردن کیفیت خروجیهاست. چنین به نظر می رسد که یادگیری ترکیبی، تلفیقی از رویکرد سیستمی ونگرش اقتضایی به یادگیری است . این بدان معنی است که ضمن توجه به ارتباط میان تمامی اجزا به عنوان یک کل به شرایطبه کارگیری این ابزار ها در راستای تحقق بهترین نتیجه، توجه ویژه ای می شود.

یادگیری، آموزش ترکیبی، تدریس