محمدرضا قاسمی
مجتبی دلاور

کامپوزیت FRP محصولی است برای تقویت سازه‌ها که با چسباندن لایه‌ای از منسوج الیاف کربن، شیشه یا آرامید به وسیله رزین اپوکسی به روی سطح عضوی از سازه انجام می‌گیرد. این لایه بصورت عضو تقویتی مضاعف عمل می‌کند.این فرایند بر پایه قراردادن منسوج الیاف توام با ملاط چسبنده رزین با مقاومت کششی بسیار بالا که براساس محاسبات فنی به قسمت تحت کشش عضو موردنظر سازه چسبانده می‌شود استوار است. الیاف ماتریس کامپوزیت، عضو اصلی باربر هستند و مقاومت و سختی زیادی در کشش دارند. ماتریس پلیمری، الیاف را در محل و آرایش مطلوب نگهداشته و بعنوان یک محیط منتقل کننده بار بین الیاف عمل می‌کند، بعلاوه آنها را از صدمات محیطی در اثر بالا رفتن دما و یا رطوبت حفظ می‌کند.استفاده روزافزون از کامپوزیت FRP در صنعت نشان دهنده برتری محسوس این مصالح نسبت به بتن می‌باشد. کامپوزیت‌های FRP مورد استفاده برای تقویت سازه‌ها متشکل از ماتریس پلیمری گرماسخت از قبیل رزین اپوکسی و الیاف معدنی (شیشه و کربن) و الیاف آلی (آرامید) می‌باشد. سیستم‌های الیاف مسلح شده پلیمری (FRP) به عنوان یک جانشین برای روش‌های تقویت سنتی از قبیل چسباندن صفحات فولادی، افزایش سطح مقطع با بتن‌ریزی مجدد و پیش‌تنیدگی خارجی مطرح می‌باشد. خصوصیات مکانیکی آن با خصوصیات بهترین بتن رقابت می‌کند بدون اینکه مشکلات بتن مثل سنگینی و سختی در شکل‌گیری را داشته‌باشد.در این مقاله بر آن شدیم که یک قاب بتنی را با دیوار برشی و FRP مهار جانبی کرده و خصوصیات کمی این دو قاب و نحوه اجرای آن دو را باهم مقایسه کرده و در نهایت برتری کامپوزیت FRP بر دیوار برشی در اسکلت بتنی را تحقیقا بررسی کنیم.

FRP، دیوار برشی، مقاوم سازی، مقایسه کمی، سختی