شبکه حمل و نقل شهری و میزان رضایت رانندگان از سیستم مدیریت تاکسیرانی مطالعه موردی :شهر شیراز

رشد شتابان شهرها همراه با افزایش سریع وسایل حمل ونقل موتوری به ویژه اتومبیل و استفاده زیاد از آن در شهرهای کشور بویژه شهر شیراز باعث بروز مشکلات متعددی همچون آلودگی های شدید زیست محیطی، تراکم های ترافیکی ، مصرف بیش از حد انرژی، ناامنی مسیرها و تصادفات شده است.برای کاهش و رفع مشکلات مذکور سامانه حمل و نقل عمومی به عنوان سیستمی توانمند توسط مدیران شهری راه اندازی شده است .هدف از انجام این پژوهش بررسی میزان رضایت شهروندان از سیستم حمل و نقل عمومی بطور اخص سیستم تاکسیرانی و ارزیابی عملکرد این سیستم در شهر شیراز میباشد. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی غیر آزمایشی و با استفاده از تکنیکهای مصاحبه، مشاهده و پرسشنامه است. جامعه آماری پژوهش را کلیه رانندگان تاکسی شهر شیراز تشکیل می دهند. با استفاده از روش نمونه گیری تحقیقات غیر آزمایشی و با استفاده از فرمول کوکران نمونه قابل تعمیم 100 نفر برآورد گردید، تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از نرم افزار SPSS انجام شد سیستم تاکسیرانی با توجه به نتایج بدست آمده چندان نتوانسته است موجبات رضایت رانندگان تاکسی را فراهم نماید. بر اساس یافته ها مولفه راحتی و جاداری تاکسی 3/35 درصد بیشترین رضایت و کیفیت خدمات جانبی در اختیار رانندگان 1/50 کمترین میزان رضایت رانندگان و بطور کلی میزان رضایت رانندگان تاکسی از خدمات رسانی تاکسیرانی شیراز در حد نا مناسب 2/48 درصد ارزیابی می گردد

Keywords:

شبکه حمل و نقل شهری , رانندگان تاکسی , تاکسیرانی , شهر شیراز