تعیین و ارزیابی روش‌های نوین افزایش ظرفیت معبر با استفاده از اختصاص بخشی از معبر به خطوط با ضریب سرنشین بالا (HOVs)

به طور کلی فرآیند برنامه‌ریزی حمل و نقل نیازی است که در بسیاری از موارد در کنار اتخاذ برنامه‌های بلندمدت برای ساخت تسهیلات حمل و نقلی، نظیر بزرگراه‌ها و سیستم‌های حمل و نقل انبوه به برآورد، ارزیابی، توسعه و روش‌های بهبود کوتاه‌مدت در سیستم حمل و نقل می‌پردازد. تسهیلات عمده حمل و نقل معمولاً فراهم شده است و مسئله‌ای که مهندس حمل و نقل و ترافیک با آن روبروست بهره‌برداری از این سیستم‌ها در بهترین وضعیت بهره‌وری و سطوح بازدهی است. تعریف و اصطلاحی که برای تشریح این روند برنامه‌ریزی بهره‌برداری و یا عملکردی بکار می‌رود تحت عنوان مدیریت سیستم حمل و نقل بیان می‌شود. بدین ترتیب در بهبود حمل و نقل شهری دو راه‌حل یکی مدیریت تقاضای حمل و نقل و دیگری مدیریت سیستم حمل و نقل ارایه شده است. مدیریت سیستم حمل و نقل شامل افزایش ناوگان حمل و نقل عمومی، بالا بردن کارآیی آنها، ساخت شریان‌ها و بزرگراه‌ها در صورت لزوم و همچنین ایجاد محدودیت‌ها و قوانینی که موجب هدایت استفاده‌کنندگان به سوی حمل و نقل همگانی و درنتیجه بالا رفتن استفاده بهینه از امکانات (خیابان‌ها و تسهیلات حمل و نقل) موجود می‌شود. در این پژوهش سعی بر آن است که با معرفی ابزارهای نوین افزایش ظرفیت معابر، جهشی قابل توجه در جهت استفاده بهینه از امکانات موجود و با تکیه بر سیستم‌های مدیریت ترافیک برداشته شود. بدین منظور روش‌های مختلف و متنوعی در اختیار دست‌اندرکاران حمل و نقل و ترافیک می‌باشد که با توجه به وسعت دامنه این روش‌ها تنها به بررسی انواع روش‌های افزایش ظرفیت معبر به کمک خطوط HOV بسنده می کنیم.