کاربرد و نقش فناوری اطلاعات در مدیریت ریسک و بحران و بی توجهی به فناوری ها و زیرساختهای ارتباطی و مخابراتی کشور

براساس آمار موجود، ایران در بین سال های ١٩٩٤ تا ٢٠٠٣ میلادی از نظر تعداد آسیب دیدگان از بلایای طبیعی، پس از کشورهای چین و هند در مقام سوم جهان قرار داشته است؛ همین امر ضرورت به کارگیری فناوری های اطلاعاتی و ارتباطی نظیر سیستم های ماهواره ای و مخابراتی برای پیش بینی، پیشگیری، هشدار، مدیریت بحران، امدادرسانی، کنترل بحران، بازسازی و جبران خسارت های ناشی از این رخدادها را جدی تر کرده است. شرایط بحرانی می تواند به شکل های مختلفی بروز کند و از تغییر و تحولات گوناگونی ناشی شود. منشاء بحران می تواند حمله ناگهانی، شروع جنگ، ناکامی اقتصادی در سطح وسیع، ساقط کردن یک هواپیما، غرق کردن یا توقیف یک کشتی و یا فجایع طبیعی و زیست محیطی چون نشت مقادیر زیادی نفت خام در دریا باشد. بنابراین می توان گفت ادبیات مدیریت بحران بسیار گسترده است و از مواردی چون جنگ گرفته تا مدیریت فجایع طبیعی مثل زلزله، سیل، آتشفشان، سونامی، برف و کولاک، سقوط بهمن، در راه ماندگی مسافران، طغیان رودخانه، لغزش یا نشست زمین را دربرمی گیرد. هدف اصلی مدیریت بحران دستیابی به راه حلی رضایت بخش برای برطرف کردن شرایط غیرعادی به طریقی است که منافع و ارزش های اساسی حفظ و تامین شود. در این پژوهش سعی شده است لزوم به کارگیری مدیریت ریسک در مدیریت موثر بحران در شبکه ارتباطی و مخابراتی کشور به کمک فناوری اطلاعات معرفی گردد.

Keywords:

مدیریت ریسک , مخاطره , شبکه ارتباطی و مخابراتی , فناوری اطلاعات , زیرساختها.