طراحی فضاهای پیاده با رویکرد طراحی همه شمول

پیاده روی از عمده ترین فعالیت هایی است که در فضاهای شهری صورت میگیرد. طراحی و برنامه ریزی برای حرکت آسان و مستقل در مسیرهای پیاده تاثیر به سزایی در افزایش ایمنی و سهولت دسترسی عابرین به ویژه اشخاص دارای معلولیت خواهد داشت. گروه های دیگری نظیر سالمندان، مادران همراه با کالسکه کودک، بانوان باردار و سایر افرادی که به دلایلی موقتا دچار محدودیت حرکتی می شوند نیز در جامعه زندگی میکنند که به دلیل مشکلات و موانع موجود، امکان حضور مستمر و عادی خود را در محیط شهری از دست میدهند. امکان بهره برداری برابر از امکانات زندگی، از حقوق انکارناپذیر تمامی افراد هر جامعه است. بدین ترتیب بناها و فضاهای شهری باید به گونه ای طراحی یا مناسب سازی شوند که امکان بهره گیری گروه های مختلف جامعه از خدمات و تسهیلات همگانی که به دلیل عدم هماهنگی شکل فیزیکی محیط با گستره توان جسمی آنها سلب شده است فراهم شود. معابر پیاده از مهمترین فضاهای شهری هستند که هم بعنوان جزیی از سیستم حمل و نقل درون شهری و تامین دسترسی کاربری های مختلف، و هم به عنوان یک فضای عمومی شهری عمل میکنند. مقاله حاضر دربرگیرنده بخش هایی از نتایج پروژه است که در مرکز پیش نویس ویرایش سوم ضوابط و مقررات شهرسازی و معماری برای افراد معلول جسمی و حرکتی تحقیقاتی تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی به اجرا درآمد

Keywords:

طراحی همه شمول , افراد دارای معلولیت , فضای قابل دسترس , مسیرهای پیاده