بررسی نقش هنر خوشنویسی در احیای هنر معماری

هنر از دیرباز به عنوان رکنی از ارکان زندگی انسان مطرح بوده و همواره به یاری انسان شتافته است.حکایت،حکایت انسان های دربند کشیده ای است که هنر از دیرباز تنها دریچه برای رساندن پیام هایشان بوده است.پیام هایی که وقتی با بداعت و خلاقیت همراه میگردد دربرگیرنده عواطف،اندیشه ها و احساسات بوده شعاری از تجملات و اضافات میگردد. استعداد گردآوردن این نبوغ ها در یک مجموعه باعث تمایز انسان های هنرمند از دیگر انسان ها میگردد.انسان هایی که درواقع به مفهوم زیبایی رسیده اند و احساسات شان بر مشخصه های ظاهری شان غلبه کرده و بر پرواری قوه خیالشان فزوده است.درواقع برای بسط و پایش هنر بایستی به ماهیت آن دست پیدا کرد،ماهیتی که یک وجه آن زیبایی وجه دیگر آن انتقال احساسات است و این نشانی از تبلور متفاوت هنر است.تبلوری که بسیار درگرو محیط است،محیطی که باعث شکوفایی وجوهات متفاوت از هنر همچون خوش نویسی،معماری،نقاشی و ...میگردد.وجوهاتی که می توانند به صورت تکی یا ادغام با یکدیگر باعث بسط هر چه بیشتر هنر گردند و مقوله زیبا شناختی را به صورت انفرادی یا گروهی به نمایش بگذارند.در این پژوهش سعی بر آن گردیده تا تاثیر هنر خوشنویسی در احیای هنر معماری را بررسی نموده و بتوان به راهکاری برای دستیابی و بازگشت به معماری همراه باهنر خوشنویسی دست پیدا کرد.

Keywords:

هنر , احیای هنر , هنر خوشنویسی , معماری