اله بخش کاوسی - استادیار گروه معماری، دانشکده فنی مهندسی، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران

شواهد تاریخی نشان میدهد انرژی از دیر باز، نقش مهمی در زندگی بشر و ادامه حیات او داشته است. با ظهور انقلاب صنعتی و توسعه ی تکنولوژی و رشد اقتصادی، بهداشت عمومی هم رشد کرد که این مهم، افزایش جمعیت و نیروی کار و به موازات توسعه ی کارخانه ها و صنعت را در پی داشته است. متاثر از این رشد در ایران جمعیت شهری افزایش یافته و با افزایش آن، تقاضا برای مسکن و سر پناه و توسعه ی ساختمان ها افزایش یافته است. با توسعه معماری، زمینه ی افزایش مصرف انرژی در آن فراهم گردیده است. هدف مقاله به تصویرکشاندن وضعیت مصرف انرژی در معماری حال حاضر ایران و ارایه پیشنهاداتی برای آن می باشد. آمارها در مقاله پیش رو، بیانگر سهم بالای معماری ایران در وضعیت کنونی، با درنظر گرفتن محدود بودن منابع انرژی فسیلی حاصل از مصرف آنها، در مصرف انرژی و به تبع، تهدیدهای زیست محیطی با تولید گازهای گلخانه ای دارد. نتایج مقاله نشان میدهد برای کاهش مصرف انرژی در معماری ایران، نیاز به بهینه سازی ساختمان های موجود و اعمال ضوابط و مقررات ملی در طراحی و اجرای ساختمان های جدید با بهره گیری بیشتر از منابع انرژی اقلیمی و تکنولوژی های نوین، در راستای کاهش مصرف انرژی، امری ضروری و حیاتی است.

معماری، انرژی، اقلیم، بهینه سازی، آمار