ارایه راهبردهای مدیریتی در راستای احیاء بافت تاریخی شهرها جهت توسعه گردشگری و جذب توریسم با استفاده از مدل SWOT

شهرها نیز مانند موجودات زنده ای هستند که رشد و زوال را تجربه میکند. اگر عوامل منفی نظم و سازمان فضایی آنها را برهم بزند، این فرآیند تسریع خواهد شد. بنابراین شهرهای کهن و باستانی ایران که دارای هویت ویژه ای هستند و دارای بافت های قدیمی با ارزش و تاریخیاند در معرض زوال و فرسودگی هستند. امروزه گردشگری یکی از بزرگترین و سودآورترین بخش های اقتصادی جهان با بزرگترین انگیزه های بین اللملی برای بیشترین سرمایه گذاری میباشد. بعضی از کشورهایی که از تمدنی کهن و آثار تاریخی غنی و تنوع اقلیمی و فرهنگی و وسعت جغرافیایی مناسب برخوردار هستند، صنعت گردشگریشان توان بالقوه ای داشته و همواره عدم توفیق در جذب گردشگران از موضوعات مهم محافل فرهنگی، اقتصادی، پژوهشی و دستگاههای اجرایی حکومت ها بوده است. کشورمان ایران به عنوان یکی از کشورهای مستعد در زمینه صنعت گردشگری مورد توجه گردشگران سایر کشورها میباشد و در زمینهی سرمایهگذاری نیز صاحبان سرمایه و سرمایه- گذاران بین اللملی در این صنعت نیز توجه ویژه ای به ایران دارند. ولی چرا رشد این صنعت در کشورمان بسیار کند و نامحسوس است یکی از علل آن ضعف مدیریت کلان، قوانین و دولتی بودن دیدگاه مدیران در تمام سطوح در این صنعت می باشد که میتوان با اصلاح سیستم مدیریت و با استراتژیک خاصی زمینه های رشد و شکوفایی این صنعت مولد را ایجاد کرد. برای این امر و در راستای هدف پژوهش که ارایه الگوی مدیریت توسعه توریسم شهری میباشد با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی، وضع موجود بافت های تاریخی شهرها با استفاده از روش SWOT مورد تحلیل قرار گرفته است. سپس با مشخص شدن موقعیت استراتژیکی هر ساختار راهبردهایی ارایه شده است. نتایج پژوهش نشان میدهد که مهمترین راهبرد، بالا بردن اختیارات نظارت و اجرا یکی از ارگان های سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری و یا تاسیس سازمان جدید جهت مدیریت یکپارچه گردشگری میباشد

Keywords:

توسعه گردشگری , توریسم , راهبردهای مدیریتی , بافت تاریخی شهرها , روش SWOT