بررسی چالش های پیش روی روان شناسان ورزشی برای ورود به تیم های والیبال

از گذشته تا به امروز علم روانشناسی ورزش پیشرفت های بسیار زیادی داشته است. افرایش کمی و کیفی کتب و مقالات منتشر شده در این زمینه، برگزاری همایش ها و کنگره های علمی، اختصاص دادن برنامه های تلویزیونی و رادیویی با بحث روانشناسی ورزش و علاوه بر آنها تربیت تعداد زیادی مشاور روانشناس ورزش همه و همه بیانگر پیشرفت های همه جانبه ی علم روانشناسی ورزش است (1). بدیهی است با افزایش تعداد مشاوران روانشناس ورزشی نگرانی ها در خصوص اشتغال آنها نیز افزایش یابد. اگرچه مطالعات نشان می دهد حضور روانشناس ورزش با تجربه درکنار تیم های ورزشی و ارایه خدمات روانشناسی ورزش به مربیان و ورزشکاران می تواند از فشارهای روانی تیم کاسته و بر میزان موفقیت تیم ها در طول فصل مسابقات بیفزاید (1)، اما باز هم نگرانی های زیادی در رابطه با میزان کم درخواست برای استفاده از خدمات کاربردی روانشناسی ورزش مانند مشاوره های فردی و تیمی وجود دارد (2). قاضی عسگر و همکارانش، با بررسی شرایط کنونی 365 تن از ورزشکاران زن و مرد نخبه کشورمان برای استفاده از خدمات روانشناسی ورزش در سال 1390 نشان دادند، حدود 65 درصد مردان و94 درصد زنان ورزشکار از خدمات روانشناسی ورزش استفاده نمی کنند، این در حالی است که بیش از نیمی از آنها به استفاده از روانشناس ورزشی در آینده فکر می کنند و تمایل دارند از خدمات روانشناسی ورزش استفاده نمایند (3). پژوهش ها نشان می دهند آگاهی از موانع و چالش های کار با ورزشکاران و تیم های ورزشی، ما را در کاربردی تر شدن علم روانشناسی ورزش و همچنین به کارگیری هرچه بیشتر دانش آموختگان و متخصصان این رشته یاری می رساند (4). تحقیقات متعددی در خارج از کشور، درک منفی ورزشکاران و مربیان از روانشناسی ورزش را از اساسی ترین موانع استفاده از خدمات روانشناسی ورزش دانسته اند (4-5). علاوه بر این مطالعات دیگری نشان دادند، فقدان دانش و تجربه ورزشی روانشناس و همچنین توانایی کم روانشناسان برای برقراری ارتباط موثر با ورزشکاران و کادر تیم تاثیر به سزایی در استفاده ورزشکاران و مربیان از خدمات روانشناسی ورزش می گذارد (6).محدودیتهای اجرایی همچون مشکلات مالی تیم ها برای استخدام روانشناس ورزش و محدودیت زمانی ورزشکاران برای استفاده از خدمات آنها نیز از دیگر موانع مهم به شمار می آید