محمدرضا صادقیان شاهی - استادیار دانشگاه یزد
رزا رهاوی - استادیار دانشگاه الزهرا
سمانه السادات خلیلی راد - کارشناس ارشد رفتار حرکتی

موفقیت در رقابتهای ورزشی تبدیل به یک ارزش شده است و تاثیر بسزایی بر زندگی و روحیه شخصی هر ورزشکار دارد، بنابراین استفاده از روش های شناخته شده در جهت بهبود عملکردها، سال هاست که بین ورزشکاران متداول شده و در تمامی سطوح، از روش های تمرینی گوناگونی جهت دستیابی به پتانسیل های ورزشی خویش استفاده می کنند. آنها از راهکارهای شناختی مختلف از جمله: تصویرسازی ذهنی، خودگفتاری و هدف گزینی استفاده می کنند. این روش ها بر نقش ذهن در کنترل استرس تاکید می کنند. خودگفتاری و راهکارهای شناختی اگر به درستی به کار برده شوند، با بالا بردن اعتماد به نفس، تمرکز و آگاهی می توانند عملکرد فرد را بهبود بخشند. لذا، هدف تحقیق حاضر، بررسی تاثیر خودگفتاری آموزشی بر یادگیری تکلیف با درجاتی از پیچیدگی (کم و زیاد) در مهارت دریبل بسکتبال پرداخته است. در این تحقیق نیمه تجربی، 27 نفر از دانشجویان تربیت بدنی عمومی دانشگاه یزد به طور تصادفی انتخاب و به دو گروه، تکلیف با پیچیدگی کم و تکلیف با پیچیدگی زیاد تقسیم شدند. آزمودنی ها در مرحله پیش آزمون و سپس در مرحله اکتساب به مدت 8 هفته (هفته ای2 جلسه، 20 دقیقه) به تمرین مهارت های خود که شامل: دریبل سرعتی با یک دست در فاصله 18 متری برای تکلیف با پیچیدگی کم (ارکوج و همکاران،2009) و اجرای آزمون دریبل با عبور از 6 مانع مخروطی به شکل مارپیچ برای تکلیف با پیچیدگی زیاد (لطفی و همکاران،1385)، شرکت کردند و در آخرین جلسه تمرین، پس آزمون گرفته شد. داده ها به وسیله آزمون تحلیل کوواریانس و سطح معناداری p<0/05 مورد تحلیل قرار گرفتند.نتایج نشان داد، که خودگفتاری آموزشی بر آزمون اکتساب تکلیف با درجاتی از پیچیدگی (کم و زیاد) در مهارت دریبل بسکتبال تاثیر معنی داری دارد و باعث بهبود عملکرد در هر دو گروه شده است. بحث و نتیجه گیری تحقیق حاضر نشان داد، تاثیر خودگفتاری آموزشی بر یادگیری مهارت های که از سطوح پیچیدگی برخوردار است تاثیر دارد، اما میزان تاثیر، در تکلیف با پیچیدگی زیاد بیشتر بوده است. پیشنهاد می شود مربیان و معلمان ورزشی از این روش جهت پیشرفت عملکرد افراد در زمان آموزش مهارت های پایه بسکتبال بهره بگیرند.

خودگفتاری آموزشی، پیچیدگی تکلیف، مهارت دریبل بسکتبال