منیره نژادی کلاریجانی - دانشجوی کارشناسی ارشد فیزیولوژی جانوری، گروه زیست شناسی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه مازندران، بابلسر، ایران
اکبر حاجی زاده مقدم - دانشیار فیزیولوژی جانوری، گروه زیست شناسی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه مازندران، بابلسر، ایران
محبوبه زارع - استادیار شیمی آلی، دانشکده گیاهان دارویی، دانشگاه فناوری های نوین آمل

استرس اکسیداتیو از عوامل مهم در پیشرفت بیماری پارکینسون است. هسپرتین از فلاونوییدهای گیاهی موجود در مرکبات است که دارای خواص نوروپروتکتیو و آنتی اکسیدانی است. هدف از این مطالعه بررسی خواص آنتی اکسیدانی و اثر نوروپروتکتیوی تغذیه با هسپرتین و نانوکریستالش بر اختلالات حرکتی در مدل جانوری بیماری پارکینسون می باشد. در این مطالعه تجربی 49 موش صحرایی نر به 7 گروه تقسیم شدند. تمامی گروه به جز کنترل و شم با تزریق یک طرفه 6- هیدروکسی دوپامین به استریاتوم، به مدل های پارکینسونی تبدیل شده سپس گروهای بیمار تیمارشده به مدت چهار هفته روزانه هسپرتین و نانوکریستال آن را با غلظت 5 و 10 ( میلی گرم بر کیلوگرم ) به صورت گاواژ دریافت کردند. در نهایت رفتارهای چرخشی – تعادلی و حرکتی موش ها مورد بررسی قرار گرفت. تزریق سم 6- هیدروکسی دوپامین سبب ایجاد رفتارهای چرخشی و اختلالات حرکتی و تعادلی می شود. تیمار با هسپرتین و نانوهسپرتین به طور معنی داری سبب بهبود این رفتارها و اختلالات می شود. نتایج نشان داد که مصرف خوراکی نانو هسپرتین احتمالا با افزایش فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی در بهبود اختلالات تعادلی و حرکتی ناشی از بیماری پارکینسون موثرتر می باشد.

پارکینسون، 6 هیدروکسی دوپامین، استرس اکسیداتیو، نانوهسپرتین