رضا دربان - عضو انج

بخش دریایی ایران با توجه با موقعیت جغرافیایی، وضعیت اقتصادی و اهداف مهم خود روز به روز درحال توسعه ودگرگونی می باشد. این صنعت هم چنین می تواند یکی از منابع اشتغالزا محسوب شود. در چند ساله اخیر نگاه ها بیشتر بسوی کشتی سازی معطوف بوده و همواره کوشش شده تا این مقوله در ایران آغازی داشته باشد، که اینچنین نیز شده است. لیکن امروزه اقتصاد بازار جهانی در حوزه کشتی سازی و صنایع مرتبط بمنظور پایداری در امر رقابت مسلما الزاماتی را طلب میکند که همواره می بایست با دگرگونیها محتمل بر آن آشنا و منطبق باشد. کاهش شدید هزینه، کوتاهی مدت اجرای پروژه ها ، کوشش جهت دستیابی به یک فرآیند مستمر ومتمادی درساخت کشتی وهمچنین استقرار بالاترین استانداردهای ممکن کیفی دلیلی بوده است بر عرضه بیش از ظرفیت تقاضا برای کشتی و در نتیجه رقابتی بسیار نزدیک بین سازندگان در سطح بین المللی ایجاد شده است. در راستای اهداف فوق تقریبا تمامی جنبه های برنامه ریزی، طراحی، ساخت و نگهداری کشتیهای تجاری می باید تغییر یابد. بهر حال موردی که سازندگان کشتی را در بر می گیرد. خویش بینی آنها در افزایش بازدهی بر پایه طرح جامع صنایع دریایی و فن آوری تولید می باشد. در چند سال اخیر کشتی ها از نظر شکل، سرعت و ظرفیت تغییرات بسیار زیادی داشته اند. اما رشد فن آوری ساخت بواسطه آمیختگی اش با سایر صنایع از سرعت پائین تری برخوردار بوده است. فن آوری نوین، بکارگیری سیستمهای خودکار وبازوهای مکانیکی در ترکیبی مناسب با طراحی و فرآیند ساخت در توسعه بهره وری، صنعت کشتی سازی را متحول ساخته است. بطوریکه از شدت وابستگی به کارگر کاسته و بیشتر بر روی فن آوری متمرکز شده است. در این مقاله سعی می شود با نگاهی گذرا به دورنمای تحولات این صنعت و ارائه تعریف رقابت دراین عرصه، عوامل موثر بر آن را پیدا نموده و اهرمهای کاربردی را که امروزه برای ارتقاء سطح تولید استفاده می شوند را بر شمرد.

کشتی سازی ، اوراق کشتی ، طرح جامع صنایع دریایی ، روبات ، استانداردسازی