گزاره ماهوی نزد ابن سینا و جهت سور

Publish Year: 1389
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 329

This Paper With 22 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_APMN-14-43_004

تاریخ نمایه سازی: 21 فروردین 1397

Abstract:

ابن سینا با آن که به تمایز میان جهت حمل و جهت سور تصریح کرده است در عمل، تنها به جهت حمل و تقسیمات آن پرداخته و از جهت سور و اهمیت آن در فلسفه اسلامی غافل مانده است. یکی از کاربردهای جهت سور، حمل نوع برجنس است. به نظر ابن سینا، دز گزاره حیان انسان است اگر نظر به افراد حیوان باشد، جهت گزاره جهت ضرورت یا امتناع خواهد بود، اما اگر نظر به حقیقت و ماهیت حیوان باشد، جهت آن امکان است. گزاره دال بر امکان حمل نوع بر جنس (مانند حیوان انسان است به امکان ) گزاره ای است که در منطق قدیم نامی برای آن وضع نشده است و از این رو، آن را گزاره ماهوی می نامیم. گزاره ماهوی در قالب هیچ یک از تقسیم بندی های رایج منطق قدیم نمی گنجد، زیرا این گزاره نه شخصیه است، نه طبیعیه، نه مهمله و نه محصوره، چنان که نه حمل اولی است و نه حمل شایع. راز بیرون ماندن گزاره ماهوی از تقسیم بندی های رایج این است که این تقسیم بندی ها تنها برای گزاره های مطلقه و گزاره های موجهه به جهت حمل هستند در حالی که گزاره ماهوی را اصولا نمی توان جهت حمل دانست، بلکه باید آن را جهت سور به شمار آورد.

Authors

اسدالله فلاحی

استادیار گروه فلسفه دانشگاه زنجان