میزان معرفت انسان نسبت به خداوند از دیدگاه ابن سینا

معرفت انسان به واجب الوجود و توجه به محدودیت های این معرفت، از موضوعاتی است که ابن سینا در فلسفه خود به آن توجه ویزه ای داشته است. از نظر بوعلی باآن که انسان دچار محدودیت های معرفی بسیار است، اما باب معرفت الهی به کلی مسدود نمی باشد. از نظر او انسان توانایی نیل به ذات و حقیقت موجودات را ندارد و آنها را از طریق لوازم و خواص آنها می شناسد. در باب حق تعالی نیز شناخت از طریق همین لوازم که اوصاف او را تشکیل می دهد، صورت می گیرد. مهمترین لازم برای تعالی، وجوب وجود است. دیگر اوصاف باری تعالی با وساطت وجوب وجود درک می شود. در باب تصدیق وجود حق تعالی ابن سینا به شیوه های مختلف ناشی از اختلاف سطح معرفی انسان ها توجه داشته است. او سطح متوسط تصدیق را ناشی از براهیم طبیعی و از سوی عامه مردم دانسته است که از موجودات دیگر بر خداوند استدلال می کنند و سطح عالی تصدیق را ناشی از براهین فلسفی و از سوی صدیقین دانسته است. علاوه بر برهان، شیخ به مشاهده عقلی واجب تعالی نیز توجه داشته است.

Keywords:

ابن سینا , معرفت , تصور , تصدیق , وجوب وجود , برهان صدیقین , مشاهده عقلی