ساناز کریمی کوکنه
سعید پورزینلی
ملک محمد رنجبر

از آنجا که بسیاری از ساختمانهای موجود در کشور بدلیل عدم طرح واجرای صحیح در گذشته و یا به دلیل وجود ضعف در دستورالعمل ها و آیین نامه های طراحی، دارای مقاومت کافی در برابر زلزله نمی باشند، لذا تعداد بسیار زیادی از این ساختمانها نیاز به مقاوم سازی و بهسازی لرزه ای دارند. از طرف دیگر با توجه به تغییر نگرش مهندسان از طراحی بر اساس مقاومت به طراحی بر اساس عملکرد سازه ای(Performance Based Design)، نیاز به ارزیابی لرزه ای این سازه ها مشاهده میشود. لذا در این تحقیق، ساختمانهای موجود بر اساس دستورالعمل بهسازی لرزه ای مورد ارزیابی قرار گرفته و پس از تحلیل استاتیکی خطی و غیر خطی(Pushover) و تعیین نقاط ضعف آنها مقاوم سازی به دو روش سنتی و سیستم کنترلی مدرن TMD صورت گرفته است و نتایج حاصل به لحاظ اقتصادی و عملکرد سازه ای باهم مقایسه شده اند. میراگر جرمی تنظیم شده (TMD) یک وسیله جاذب انرژی غیرفعال میباشد که شامل یک جرم، فنر و میراگر ویسکوز میباشد. نتایج نشان میدهد که استفاده از سیستم میراگر جرمی موجب کاهش چشمگیری در پاسخ های دینامیکی سازه شده و همچنین جابجایی بام را کاهش داده و از لحاظ اقتصادی نیز مقرون به صرفه میباشد.

طراحی بر اساس عملکرد، تحلیل غیر خطی، سیستم کنترلی مدرن، میراگر جرمی تنظیم شده، مقاوم سازی لرزه ای