گذار ابن سینا از تحلیل معناشناختی مشتقات طبیعت به نتایج طبیعت شناسانه

ابن سینا، در مواردی، از مباحث معناشناختی برای دست یابی به نتایجی در فلسفه طبعی خود سود برده است. برای نمونه، وی به منظور بازشناسی ویژگی های طبیعی، از تحلیل معناشناسانه الفاظی که از طبیعت مشتق می شوند، استفاده و مشتقات پنج گانه ای را برای اینمعنا ذکر کرده است. از تحلیل مضامین فلسفی ای که او ذیل هریک از این مشتقات بیان می دارد، این نتیجه حاصل می شود که ویژگی هیا طبیعی اشیاء از ذات آنها برآمده است و بر آن تکیه دارد. مسیله اصلی که در این جا رخ می نماید این است که چگونه می توان گذار ابن سینا از مباحث معناشناختی به نتایج طبیعت شناختی را موجه دانست در پاسخ به این مسیله، تلاش شده است ضمن آشکارسازی پیش فرض های ابن سینا از طریق تحلیل نسبت مشتق و مبدا اشتقاق از یک سو و واکاوی مفهوم طبیعت از سویی دیگر، موجه بودن چنین گذاری نشان داده شود.

Keywords:

طبیعت , شیء طبیعی , مشتق مبدا اشتقاق , ذات , ابن سینا