سیر تحول معنای وجود و موجود از نخستین سده های هجری تا عصر ابن سینا

دو واژه وجود و موجود در زبان عربی، تحول معنایی یافته اند. این دو واژه که از ریشه وجد شتق شده اند، نخست معنایی سوبژکتیو دارند و حاکی از نحوه ارتباط گوینده با جهان بیرونهستند و پس از آن، با ورود به ترجمه عربی آثار فلسفی یونانی و پذیرششان از سوی فیلسوفاندر تمدن اسلامی، آهسته آهسته، معنایشان تغییر کرده و جنبه هستی شناختی یافته است؛ بدینصورت که از وضعیت جهان و اشیاء، به خودی خود حکایت دارد. با مرور و مقایسه متون لغوی وادبی قبل و بعد از عصر ابنسینا، به این نتیجه میرسیم که پس از تثبیت و گسترش فلسفه درزبان عربی، معنای از نیستی به هستی آمدن به یکی از مهمترین معانی وجد و دو مشتق مهم آن، یعنی وجود و موجود ، تبدیل و مقبولیت آن روزبه روز فراگیرتر شده است؛ گرچه این واژه مشتقات آن، همچنان معانی سابق خود را هم حفظ کرده اند.

Keywords:

وجود , موجود , ابن سینا , عصر ترجمه