زهرا پدرام راد - رشت، دانشگاه گیلان، دانشکده فنی، گروه مهندسی نساجی، صندوق پستی ۳۷۵۶ - ۴۱
جواد مختاری - رشت، دانشگاه گیلان، دانشکده فنی، گروه مهندسی نساجی، صندوق پستی ۳۷۵۶ - ۴۱
زینب اسکافی - رشت، دانشگاه گیلان، دانشکده فنی، گروه مهندسی نساجی، صندوق پستی ۳۷۵۶ - ۴۱

داربست از اجزای اصلی مهندسی بافت است که نقش عمده آن، آماده سازی محیطی مناسب برای تعیین شکل بافت است. در حقیقت، داربست قابلیت پشتیبانی از چسبندگی و تکثیر سلول را دارد. در مهندسی بافت، ساختارهای نانوالیافی سه بعدی، به دلیل شباهت به بافت های بدن انسان ترجیح داده می شوند. داربست های متخلخل سه بعدی به عنوان قالب ساختاری در تولید بافت به کار می روند، ردیف های علامت دهی را برای سلول ها فراهم می کنند و انتقال اکسیژن و عوامل درمانی را آسان می سازند. تولید داربست سه بعدی با کمک فرایندهای معمولی امکان پذیر نیست. بنابراین، سلول های کشت شده تنها می توانند به شکل مسطح رشد کنند. روش های مختلفی برای بهبود ضخامت داربست، در تولید داربست های متخلخل سه بعدی پیشنهاد شده است. در مقاله پیش رو، خلاص های از روش های شیمیایی تولید داربست های متخلخل سه بعدی، از جمله حلال شویی ذرات، جدایی فاز و اسفنج شدنگازی ارایه می شود. در ادامه، روش های تولید داربست های سه بعدی با روش الکتروریسی، به ویژه محلول الکتروریسی مرور می شود. افزون بر این، نقش عوامل مختلف، مانند چگالی بار و رطوبت در داربست های الکتروریسی شده نیز بررسی می شود.

داربست های سه بعدی، الکتروریسی، حلال شویی ذرات، جدایی فاز، اسفنج شدن گازی