سحر محمودی - تهران، دانشگاه صنعتی امیرکبیر، گروه مستقل شیمی، صندوق پستی ۴۴۱۳ - ۱۵۸
لیلا ناجی - تهران، دانشگاه صنعتی امیرکبیر، گروه مستقل شیمی، صندوق پستی ۴۴۱۳ - ۱۵۸
شعله کاظمی فرد - تهران، دانشگاه صنعتی امیرکبیر، گروه مستقل شیمی، صندوق پستی ۴۴۱۳ - ۱۵۸

سلول خورشیدی پلیمری گونه ای از سلول های خورشیدی است که به دلیل مزایایی مانند انعطاف پذیری، وزن کم، قیمت اندک تولید در مقیاس صنعتی و ساخت در حالت محلول مورد توجه بسیار قرار گرفته است. این سلول ها از سه لایه اصلی آند، لایه فعال و کاتد تشکیل شده اند. واردکردن دو لایه دیگر با نام های انتقال دهنده حفره و الکترون در ساختار سلول های خورشیدی پلیمری، موجب بهبود عملکرد این سلول ها در تبدیل انرژی نورانی خورشید به انرژی الکتریکی می شود. در این مقاله، لایه انتقال دهنده حفره به عنوان لایه جلوگیری کننده از عبور الکترودها به سمت آند بررسی می شود که تنها به حفره ها اجازه عبور می دهد. امروزه، ترکیبات متنوعی به عنوان انتقال دهنده حفره معرفی شده اند که موفق ترین آن ها در سلول های خورشیدی پلیمری ترکیب پلی ( 4،3 - اتیلن دی اکسی تیوفن) پلی استیرن سولفونات یا PEDOT:PSS است که از PEDOT رسانا و PSS عایق تشکیل می شود. در ادامه، به معرفی ویژگی ها، روش های سنتز و اجزای تشکیل دهنده ترکیب پلیمری پرداخته می شود. در نهایت، پس از ارایه روش های بهبود خواص الکتریکی PEDOT:PSS به منظور افزایش کارایی سلول خورشیدی، سازوکار انتقال حفره در ساختار سلول های خورشیدی پلیمری ارزیابی می شود.

لایه انتقال دهنده حفره، PEDOT:PSS ، سلول خورشیدی پلیمری، سنتز شیمیایی، رسانایی الکتریکی