مهشیدسادات طبایی - عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد الکترونیکی، گروه حقوق خصوصی، تهران، ایران

در همه سیستم های حقوقی، کودک حاصل از رابطه نامشروع، غیر قانونی و نامشروعتلقی می شود و از برخی حقوق کودک مشروع، محروم می ماند. از آن جا که شیوه های جدیدباروری در اغلب موارد، به لحاظ دخالت شخص ثالث در فرآیند تولید مثل، با مقدمات حرامهمراه است، لذا مساله مشروعیت اطفال حاصل از این شیوه ها مطرح می گردد. این مقاله بهبررسی امکان الحاق شرعی و قانونی کودک حاصل از شیوه های جدید باروری به والدینخود در حقوق ایران، با تکیه بر منابع فقهی میپردازد. نویسنده در کنار مطالعه حقوق ایران،مروری تطبیقی بر حقوق مصر و انگلیس هم دارد. مطالعه در حقوق ایران بیانگر سکوتقانونگذار و اختلاف دیدگاه فقهای امامیه در پاسخ به این مساله اساسی است؛ از نظر برخیفقهای امامیه، طفل مذکور فاقد نسب مشروع و در حکم فرزند متولد از زناست. اما اغلب فقهایامامیه علیرغم تاکید بر عدم ارتکاب مقدمات حرام در ارایه و استفاده از شیوه های جدیدباروری، کودک حاصل از شیوه های مذکور را حتی در فرض نامشروع بودن شیوه مورداستفاده، به والدین خود ملحق می دانند. در حقوق انگلیس و مصر نیز عدم رعایت شرایطقانونی سبب میشود کودک غیر قانونی و نامشروع تلقی شود.

کودک، شیوه های جدید باروری، مشروعیت، الحاق، زنا، نسب