تاثیر متقابل حقوق مالکیت فکری و حقوق عمومی و شهروندی

بررسی معاهدات بین المللی در زمینه حقوق بشر، نشان می دهد که در مجموع معاهدات اصطلاح مالکیتمعنوی وجود ندارد، ولی این به آن معنا نیست که این معاهدات نسبت به حقوق مالکیت معنوی سکوتکامل اختیار کردهاند. در یک معاهده عام حقوق بشری یعنی میثاق حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی بهصراحت چنین حقی به رسمیت شناخته شده است. در برخی معاهدات منطقه ای هم از حق مالکیت به طورکلی نام برده شده است. و چنانچه مالکیت معنوی را نوعی از مالکیت به حساب آوریم، میتوان آن رامشمول حمایت این معاهدات دانست. یک برداشت منصفانه از موجودیت بشر و آنچه لازمه تحقق کرامتوی میباشد، به رسمیت شناختن حق مالکیت برای انسان است. اعلامیه جهانی حقوق بشر در بند 17مالکیت را برای هر شخصی به طور انفرادی یا مجتمعا شناسایی نمودن و در بند دوم همین ماده اعلاممیدارد که احدی را نمیتوان خودسرانه از این حق محروم نمود. اعلامیه جهانی حقوق بشر که مبنای نظامبین المللی حقوق بشر محسوب میشود مالکیت را امری محترم و همتای حق حیات، آزادی و امنیت بهشمار آورده است بر این اساس در اسناد بین المللی حقوق بشری بر تعرض ناپذیری این حق طبیعی تاکیدشده و فصلی از قانون اساسی غالب کشورهای جهان به حقوق بشر و آزادی های اساسی اختصاص یافتهاست. اعلامیه جهانی حقوق بشر (ماده 17 اعلامیه جهانی حقوق بشر) به صراحت حق مالکیت را به رسمیتمی شناسد و اعلام می دارد: هرشخص منفردا یا به طور اجتماع حق مالکیت دارد و احدی را نمی توان خودسرانه از حق مالکیت محروم نمود.

Keywords:

حقوق بشر , معاهدات بین المللی , قانون اساسی , حق مالکیت , امنیت