بررسی تنوع ژنتیکی ژنوتیپ های اصلاحی اسپرس تحت شرایط شور مزرعه

اصلاح برای افزایش عملکرد اسپرس تحت محیط شور از راه حل های مناسب برای غلبه نسبی بر این مشکل بوده ، و حفظ تنوع ژنتیکی و بالا بودن وراثت پذیری عملکرد در محیط شور لازمه اصلی این رویکرد است . این پژوهش با هدف ارزیابی عملکرد و خصوصیات زراعی ژنوتیپ های اصلاحی اسپرس ، برآورد پارامترهای ژنتیکی ، تعیین فاصله ژنتیکی و شناسایی نمونه های مناسب جهت مطالعات تکمیلی انجام پذیرفت . بدین منظور تعداد 30 ژنوتیپ اصلاحی طی دو سال (85‐1384) در یک منطقه شور در قالب طرح آماری بلوک های کامل تصادفی مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج حاکی از اختلاف بارز بین ژنوتیپ ها برای عملکرد و برخی صفات زراعی بود که نشان دهنده تنوع ژنتیکی مناسب در این ژرم پلاسم ها می باشد. مقادیر ضرایب تنوع ژنتیکی نشان داد که در سال اول صفات تعداد ساقه و عملکرد علوفه خشک و در سال دوم تعداد ساقه و تعداد خوشه در بوته دارای حداکثر تنوع ژنتیکی بودند. بیشترین میزان وراثت پذیری صفات مربوط به حساسیت به سفیدک سطحی و ارتفاع بوته و کمترین میزان آن به صفات درصد سبز شدن و قطر تاج پوش اختصاص داشت . گروهبندی ژنوتیپ ها بر اساس خواص فنوتیپی ، آنها را در سه گروه طبقه بندی کرد که بر این مبنا نمونه های برتر و ژنوتیپ های دارای فواصل ژنتیکی بیشتر به منظور استفاده در مطالعات بعدی شناسایی شدند. در مجموع نتایج حاکی از بالا بودن تنوع ژنتیکی و وراثت پذیری عملکرد و برخی خصوصیات زراعی در ژرم پلاسم های اسپرس تحت محیط شور می باشد که کارایی روش های گزینش برای توسعه ارقام متحمل را نوید می دهد.

Keywords:

اسپرس , گزینش , محیط شور , وراثت پذیری