اثرتنش خشکی بررشدومحتوای گلیکوزیدهای استویول درگیاه استویاStevia rebaudiana

به منظور بررسی اثرتغییرات رطوبتی خاک بررشد وکیفیت گلیکوزیدهای استویول دراستویا Stevia rebaudiana Bآزمایشی گلخانه ای درقالب طرح کاملا تصادفی با چهارتیمار و سه تکرار درپژوهشکده بیوتکنولوژی کشاورزی ایران منطقه مرکزی کشوراصفهان درسال 1391 اجرا شد تیمارهای رطوبتی براساس تلفیقی ازظهور علایم ظاهری گیاه عدم پژمردگی تاپژمردگی شدید و رطوبت خاک اعمال شدند به این ترتیب تیمارها براساس 19/1و15/1و11/9و9/1درصد رطوبت وزنی خاک ابیاری شدند که باتوجه به شرایط گلخانه این سطوح تنش رطوبتی بادوآبیاری 3و6و9و12روزایجاد شد نتایج نشان داد که کاهش رطوبت خاک تا دورآبیاری 9رررتاثیری درارتفاع بوته و وزن خشک برگ استویا نداشت ولی دورآبیاری 12روز سبب کاهش معناداررشد گیاه شد بیشترین شاخص براشت با دور ابیاری 6روز بدست آمد 51/36درصد کاهش رطوبت خاک سبب افزایش معنادار محتوای استویوزاید و دالکوزاید A شد ولی تاثیری برانواع ربودیوزایدها C Á F ,A نداشت محتوای کل گلیکوزیدهای استویول نیز باکاهش رطوبت خاک افزایش یافت و دورآبیاری سه روز دارای کمترین مقدارگلیکوزید استویول بود درهمه تیمارها مقداراستویوزاید بیشتر ازسایرگلیکوزیدهای استیول بود حداکثرعملکرد قنداستویولی بادورآبیاری 6روز به دست آمد نتایج کلی ازمایش نشان داد با کاهش رطوبکمتر از11/9درصد وزن خاک وزن خشک برگ استویا کاهش یافت ولی محتوای گلیکوزیدهای استویول افزایش معناداری داشت

Keywords:

استویا , استویوزاید , رطوبت خاک , گلیکوزیدهای استویول