عبدالواحد هودیانی مهر - دانشجوی کارشناسی ارشد آگرواکولوژی
مهدی ده مرده - استادیارگروه زراعت، دانشکده کشاورزی دانشگاه زابل
عیسی خمری - استادیارگروه زراعت، دانشکده کشاورزی دانشگاه زابل
محمدرضا اصغری پورچمن - دانشیارگروه زراعت، دانشکده کشاورزی دانشگاه زابل

به منظور بررسی کشت مخلوط چای ترش و ماش آزمایشی در مزرعه آموزشی و تحقیقاتی پژوهشکده کشاورزی دانشگاه زابل در سال زراعی 92-1391 ،بهصورت آزمایش کرتهای خردشده در قالب طرح بلوک کامل تصادفی در سه تکرار اجرا شد. عامل اصلی شامل خاکورزی در سه سطح شامل (بدون شخم، شخم کاهشیافته، شخم مرسوم گاوآهن و دیسک) و عامل فرعی نسبتهای کشت مخلوط در پنج سطح شامل (خالص چای ترش، خالص ماش، 50درصد چای ترش+ 50 درصد ماش، 75 درصد چای ترش+ 25 درصد ماش، 25 درصد چای ترش+ 75 درصد ماش) در نظر گرفته شد. از لحاظ آماری تاثیر نظامهای خاکورزی و نسبتهای مختلف کاشت بر ارتفاع بوته، قطر ساقه، شمار شاخه جانبی، شمار میوه، عملکرد کاسبرگ، ارتفاع بوته، شمار نیام در بوته، شمار دانه در نیام و عملکرد اقتصادی در ماش معنیدار بود. نظامهای خاکورزی تاثیر معنیداری بر نسبت برابری زمین نداشت، اما مقایسه میانگین نشان داد بیشترین کارایی استفاده از زمین مربوط به خاکورزی مرسوم (31/1 (بود. بیشترین نسبت برابری زمین از کشت مخلوط 75 درصد ماش + 25 درصد چای ترش (36/1 (به دست آمد. درمجموع نتایج این تحقیق سودمندی بیشتر کشت مخلوط نسبت به کشت خالص چای ترش و ماش را تایید کرد.

شخم کاهش یافته، شمار نیام، عملکرد کاسبرگ، نسبت برابری زمین