ناهید مظلوم بفرویی - کارشناسی ارشد روان شناسی و دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد، روانشناس بیمارستان امام جعفر صادق(ع) میبد
محمد افخمی اردکانی - فوق تخصص غدددرون ریز و متابولیسم، استاد گروه داخلی، دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد
حسن شمس اسفندآباد - دکتری روانشناسی و دانشیار گروه روان شناسی، دانشکده علوم اجتماعی، دانشگاه بین المللی امام خمینی قزوین
محمدرضا جلالی - دکتری روانشناسی واستادیار گروه روان شناسی، دانشکده علوم اجتماعی، دانشگاه بین المللی امام خمینی قزوین

مقدمه و هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه ساده و چندگانه تاب آوری و سرسختی با سبک های مقابله هیجان مدار و مساله مدار در بیماران مبتلا به دیابت شهر یزد میباشد.مواد و روشها: پژوهش حاضر علی- مقایسه ای میباشد. جامعه پژوهش شامل کلیهی بیماران دیابتی مراجعه کننده به مرکز تحقیقات دیابت یزد در ماههای بهمن و اسفند سال 1390 است. نمونه آماری 310 نفر 160) زن مبتلا به دیابت و 150 مرد مبتلا به دیابت) که با روش نمونه گیری طبقه ای و با توجه به جدول کرسچی و مورگان انتخاب شدند. ابزار به کار رفته در این پژوهش شامل پرسشنامه تاب آوری کانر و دیویدسون، سرسختی روانشناختی اهواز و پرسشنامه راهبردهای مقابلهای لازاروس و فولکمن میباشد.یافته ها: یافته ها نشان داد بین تابآوری و سرسختی (R=0/54)، مقابله مساله مدار و تابآوری (R=0/41)، و مقابله مساله مدار و سرسختی (R=0/6) است که این همبستگیها در سطح (p<0/001) معنیدار است. همچنین یافته ها نشان داد، سرسختی 0/36درصد ( (R2= 0/36 واریانس مقابله مسیله محور را تبیین کرد p<0/001)،228=222/04،.( F1 همچنین تابآوری 1 درصد دیگر را تبیین کرد p= 0/01) ، 228=6/4،.( F1بحث و نتیجه گیری: فرد تاب آور از قدرت مهارگری (یکی از مولفههای تاب آوری) برخوردار است؛ این توانایی به فرد مبتلا به دیابت کمک میکند تا احساس کند در شرایط نامطلوب حاصل از بیماری، او تعیین کننده ی امور است و قادر است به صورتی فعال و با استفاده از راهبردهای مقابله ای مناسب به مبارزه با این شرایط ناگوار بپردازد.

تاب آوری، سرسختی، مقابله هیجان مدار، مقابله مساله مدار