احمد ایزدی طامه - استادیار دانشگاه امام حسین (ع)
شهناز نعمتی دهکردی - دانشجوی دکترای پرستاری دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی
مریم نعمتی دهکردی - استادیار دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد

مقدمه و هدف: دیابت یکی ازعوامل تنشزای عمده و واقعی در زندگی است و کنترل آن متاثر از شبکه پیچیدهای از عوامل رفتاری، نگرش و مراقبتهای سلامتی است. لذا نگرش به این بیماری مزمن بر اساس مدل زیستی رواناجتماعی، تلفیق ابعاد اجتماعی و روانشناختی آنرا ایجاب میکند. این مطالعه با هدف بررسی ارتباط سبکهای دلبستگی با خودکارآمدی و خود مراقبتی دربیماران مبتلا به دیابت نوع دو انجام شده است.مواد و روش ها: این پژوهش توصیفی- تحلیلی برروی200 بیمار مبتلا به دیابت نوع دو عضو انجمن دیابت شهرکرد که به روش نمونهگیرى تصادفی وارد مطالعه شدند، انجام شد. ابزار گردآوری دادهها پرسشنامه مشخصات دموگرافیک، مقیاس دلبستگی بزرگسالان، مقیاس خودکارآمدی دیابت CIDS و خودمراقبتی بیماران دیابتی گلاسکو و توبرت بود. دادهها با استفاده ازنرمافزار spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافتهها: نتایج نشان داد که بین سبکهای مختلف دلبستگی (ایمن، اجتنابی ودوسوگرا) با میزان خودکارآمدی و خودمراقبتی دیابت در سطح معنیداری (01/0(p =همبستگی وجود دارد. همچنین پیشبینی متغیرهای خودکارآمدی و خودمراقبتی دیابت از سوی سبکهای دلبستگی در سطح (50/0( p= و (001/0( p = معنادار بود.بحث و نتیجهگیری: سبکهای دلبستگی متاثر از الگوهای فعال درونی و ساختار خاطراتی است که در روابط درون-سازی شده است. بیماری به مثابه فقدان، تهدید، انزوا و وابستگی، رفتار دلبستگی را فعال میکند لذا بررسی سبکهای دلبستگی بیماران در روابط درمانی ضروری است زیرا به نظر میرسد یکی ازمهمترین عوامل موثر در ارتباطات درمانی، نوع سبک دلبستگی است که در دوران کودکی فرد شکل گرفته و در سنین بعدی ادامه مییابد

سبک های دلبستگی، خودکارآمدی، خودمراقبتی، دیابت