ارتباط سطح سواد سلامت با خودکارآمدی بیماران دیابتی نوع دو مراجعه کننده به کلینیک دیابت شهرستان گرگان در سال 1393

Publish Year: 1394
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 371

This Paper With 13 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_JDN-3-2_003

تاریخ نمایه سازی: 21 فروردین 1397

Abstract:

مقدمه و هدف: دیابت ، یکی از شایع ترین بیماری های مزمن متابولیک است و سواد سلامت فراتر از توانایی خواندن و نوشتن (سواد عمومی) افراد می باشد و منعکس کننده مراقبت های بهداشتی بیمار است. خودکارآمدی باوری است که فرد درمورد توانایی های خود برای اجرای رفتارها و نتایج رفتاری خود دارد. هدف این مطالعه تعیین رابطه سطح سواد سلامت با خودکارآمدی در بیماران دیابتی نوع دو مراجعه کننده به کلینیک دیابت شهرستان گرگان بوده است.مواد و روشها: در یک مطالعه توصیفی – همبستگی 100 نفر به صورت تصادفی ساده از میان افراد مبتلا به دیابت در سال 1393 انتخاب شدند . یافته ها از طریق پرسشنامه دموگرافیک، سواد سلامت و خودکارآمدی جمع آوری شد. تجزیه و تحلیل داده های این پژوهش براساس آمار توصیفی(میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی ( آزمون رگرسیون خطی ، رگرسیون چندگانه و آزمون آنالیزواریانس) انجام گرفت.یافتهها: میزان سواد سلامت86/7+ 21/9 به میزان مرزی و خودکارآمدی 18/7 + 6/13 به میزان متوسط بود. بین سواد سلامت با تحصیلات((P=0/01، شغل (P=0/02) و دسترسی به منابع اطلاعاتی((P=0/01 ارتباط معنی داری مشاهده شد و همچنین سطح خودکارآمدی با تحصیلات (P=0/01)، شغل (P=0/001) و دسترسی به منابع اطلاعاتی((P=0/04 ارتباط معنی داری داشت. به طوری که سواد سلامت با خودکارآمدی ارتباط معنی داری داشت((p0/01 , r = 0/72و با افزایش سواد سلامت خودکارامدی بیشتر گردید.بحث و نتیجه گیری: سواد سلامت در مبتلایان به دیابت و خودکارآمدی آنها، نقش مهمی در پیش بینی سلامت این بیماران دارد. اهمیت و ضرورت توجه به سواد سلامت و خودکارآمدی در مداخلات آموزشی که برای ارتقای خودمراقبتی در بیماران دیابتی انجام می شود به خوبی ثابت کرده که تو جه به سطح سواد سلامت و خودکارآمدی در بیماران به عنوان عامل تاثیرگذار و ضروری به نظر می رسد.

Authors

شیدا رفیع زاده قره تپه

کارشناسی ارشد پرستاری، معاونت بهداشتی، دانشگاه علوم پزشکی گلستان، گرگان، ایران.

بهشته طبرسی

مربی، گروه پرستاری، دانشکده پرستاری و مامایی، واحد علوم پزشکی تهران، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.

سعید حسن جانی

کارشناس بهداشت محیط، معاونت بهداشتی، دانشگاه علوم پزشکی گلستان، گرگان، ایران.

مرجان رضوی

کارشناسی ارشد پرستاری، واحد توسعه تحقیقات بالینی، مرکز آموزشی درمانی ۵ آذر، دانشگاه علوم پزشکی گلستان، گرگان، ایران.