مدیریت مخاطب در رسانۀ ملی

چرخۀ ارتباط، در کوتاه ترین نگاه چیزی جز یک انتقال در برندارد، انتقال معنی از فرستنده به گیرنده که اگر مشابهتی معنایی در طرف مقابل برانگیزد.ارتباط موثر و اگر برنینگیزد ارتباط غیر موثر است. راسنه ها به منزلۀ ابراز برقراری این ارتباط و سازمانهای رسانه ای به عنوان ساختارهایی کوشا درایجراد پیوند میان کارکردهای متفاوت رسانه و ابعاد گوناگون جامعه، همراه با گروه پرشمار مخاطبان به منزلۀ منزلگاه نهایی و هدف غایی در اثر گذاری بهینه و تاثیرگذاری های ثمربخش، در چنین چارچوبی برآمده از گزارۀ نخستین شایستۀ بررسی و در خور اندیشه اند. تاثیر رسانه ها و استفاده و رضامندی مخاطبان از رسانه ها همراه با درآمیزی آن در استفاده و تاثیر رسانه ها برمخاطبان، از جمله سخنانی است که از تازگی طرح و نوآوری در بحث بهره و فایدۀ بسیار می برد چرا که پیدایش شبکه های مختلف رادیو و تلویزیونی و گسترش فناوری های ارتباطی در کنار تأسیس مؤسسه های پرشمار مطبوعاتی، کار را به جایی رسانده است که نگاه نه از جانب رسانه ها و گردانندگان آنها به مخاطبان که از سوی مخاطبان و انگیزه های پرشما و نیازهای بسیار آنها به رسانه ها مورد توجه و تأمل قرار گرفته است تا از رهگذر پایسخگویی به آنها از جانب رسانه ها، اثرگذاری بهینه و تأثیرگذاری ثمربخش رسانه ها به دست آید. به بیان دیگر، امروزه رویکرد «استفاده و تأثیر» رسانه ها بر مخاطبان که حاصل همگرایی دو رویکرد «استفاده و رضامندی» مخاطبان از رسانه ها و «تأثیر رسانه ها» برمخاطبان است، اهمیت بسیار در کوشش ها و فعالیت های رسانه ای یافته است.

Keywords:

مدیریت بررسانه , سازمان رسانه ای , مخاطب , استفاده و تاثیر , رسانۀ ملی و کارکرد رسانه ای