محمدرضا مانی فر - سازمان صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران (مرکز تحقیقات، مطالعات و سنجش ب

چرخۀ ارتباط، در کوتاه ترین نگاه چیزی جز یک انتقال در برندارد، انتقال معنی از فرستنده به گیرنده که اگر مشابهتی معنایی در طرف مقابل برانگیزد.ارتباط موثر و اگر برنینگیزد ارتباط غیر موثر است. راسنه ها به منزلۀ ابراز برقراری این ارتباط و سازمانهای رسانه ای به عنوان ساختارهایی کوشا درایجراد پیوند میان کارکردهای متفاوت رسانه و ابعاد گوناگون جامعه، همراه با گروه پرشمار مخاطبان به منزلۀ منزلگاه نهایی و هدف غایی در اثر گذاری بهینه و تاثیرگذاری های ثمربخش، در چنین چارچوبی برآمده از گزارۀ نخستین شایستۀ بررسی و در خور اندیشه اند. تاثیر رسانه ها و استفاده و رضامندی مخاطبان از رسانه ها همراه با درآمیزی آن در استفاده و تاثیر رسانه ها برمخاطبان، از جمله سخنانی است که از تازگی طرح و نوآوری در بحث بهره و فایدۀ بسیار می برد چرا که پیدایش شبکه های مختلف رادیو و تلویزیونی و گسترش فناوری های ارتباطی در کنار تأسیس مؤسسه های پرشمار مطبوعاتی، کار را به جایی رسانده است که نگاه نه از جانب رسانه ها و گردانندگان آنها به مخاطبان که از سوی مخاطبان و انگیزه های پرشما و نیازهای بسیار آنها به رسانه ها مورد توجه و تأمل قرار گرفته است تا از رهگذر پایسخگویی به آنها از جانب رسانه ها، اثرگذاری بهینه و تأثیرگذاری ثمربخش رسانه ها به دست آید. به بیان دیگر، امروزه رویکرد «استفاده و تأثیر» رسانه ها بر مخاطبان که حاصل همگرایی دو رویکرد «استفاده و رضامندی» مخاطبان از رسانه ها و «تأثیر رسانه ها» برمخاطبان است، اهمیت بسیار در کوشش ها و فعالیت های رسانه ای یافته است.

مدیریت بررسانه، سازمان رسانه ای، مخاطب، استفاده و تاثیر، رسانۀ ملی و کارکرد رسانه ای