ارزیابی و مکان یابی کاربری پارک های شهری منطقه 9 شهرداری مشهد با استفاده از تحلیل شبکه Network Analysis

هدف این مقاله شناسایی معیارهای موثر در مکانیابی پارکهای منطقه 3 شهرداری مشهد در سه مقیاس همسایگی،محلی و ناحیه ای با تاکید بر اصول الگوی تخصیص کمینه فاصله، و در نهایت بررسی پتانسیل منطقه بهلحاظ ساخت این نوع پارکهاست؛ لذا با استفاده از روش اسنادی و میدانی، پس از بررسی کمبودها و تحلیل وضعیت فعلی منطقه، شش معیار برای بررسی محدوده های مناسب جهت احداث پارک انتخاب شده است که عبارت اند از: مراکز ثقل جمعیتی، فاصله از مراکز آموزشی، فاصله از مراکز فرهنگی، دسترسی به شبکههای ارتباطی، فاصله از پارکهای موجود و دسترسی به زمینهای مستعد. همچنین از سیستم اطلاعات جغرافیایی به عنوان ابزار تلفیق، تحلیل و نمایش داده های مکانی در فرایند مکانیابی، استفاده و فضاهایی که نیازمند برنامه ریزی بوده، مشخص شده است. نتایج نشان میدهد که سرانه پارکهای منطقه برابر 1/3متر مربع بوده و برای رسیدن به استاندارد پیشنهادی طرح جامع2/62مترمربع بایستی حدود 52/8 هکتار به مساحت پارکهای منطقه افزوده شود. بنابراین جهت رفع کمبود منطقه با استفاده از تحلیل شبکه در محیطGIS حدود 61 هکتار از اراضی بایر در دو اولویت اول و دوم، مناسب جهت احداث پارک پیشنهاد شده است.

Keywords:

الگوی تخصیص کمینه فاصله , کاربری پارکها , مکانیابی , منطقه 9 , GIS