زهره فنی - دانشیار جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران،
محسن احدنژادروشتی - دانشیار جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه زنجان، زنجان، ایران
شهرزاد مقدم - دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران

بیشک بدون جابه جایی نمیتوان شهری را زنده و پویا تصور کرد. این فعالیت چندان با زندگی بشر عجین شده است که تقریبا نمیتوان آن را جدا از فعالیتهای روزمره به شمار آورد. در قرن گذشته تغییر جهت کلی از حمل ونقل خودرومدار به سمت گسترش شبکه های حمل ونقل همگانی به وجود آمده و از اواخر دهه 1980 سرمایهگذاری جهت ایجاد انواع سامانه های حمل ونقل همگانی در شهرها ابعاد گسترده تری یافته است. تحقیق حاضر با هدف شناسایی عوامل کلیدی رضایت شهروندان از عملکرد اتوبوس رانی زنجان و رتبه بندی مناطق شهری در جهت آسایش و ارتقای سطح زندگی شهروندان، از نظر ماهیت، توصیفی و از لحاظ هدف، از نوع تحقیقات کاربردی است. جامعه آماری این تحقیق شهروندان زنجانی است که از اتوبوس حداقل هفته ای دوبار استفاده میکنند. حجم نمونه از طریق نسبت رضایت مشتریان محاسبه شده است. نتایج پیادهسازی ماتریس کانو نشان دهنده نارضایتی کلی نسبت به عملکرد شبکه اتوبوس رانی در سطح شهر زنجان با شاخص نارضایتی -0/54 است. بهینه نبودن خطوط و در نتیجه آن، افزایش زمان سفر از مهمترین عوامل نارضایتی و برخورد مناسب مسافران و استقرار مناسب ایستگاههای اتوبوس مهمترین دلیل رضایت از سیستم اتوبوس رانی شهر زنجان میباشد. استفاده از اتوبوس در منطقه 3 کمترین کاربرد و در منطقه 2 بیشترین کاربرد را دارد. دیگر مناطق شهری از کاربرد مشابهی برخوردار هستند و تفاوت آنها به لحاظ امتیاز قابل توجه نمی باشد.

اتوبوس رانی، حمل ونقل عمومی، زنجان، ماتریس کانو، مدل تاپسیس