مطالعه خصوصیات و عملکرد شرکتهای هلدینگ در ایران

هلدینگ به سازمانی اطلاق می شود که شماری از شرکتهای دیگر را تحت پوشش دارد. هلدینگ ها در چند سال اخیر رشد روزافزونی داشته اند. این سازمانها آثار شگرفی درعملکرد شرکتهای تابعه داشته و مسایل متنابه آنها با ابعاد متعددی مواجه است. مفهوم مزیت ستاد یعنی ارزش افرینی و نحوه تأثیر گذاری مثبت در مجموعه است. که مشروعیت و معیار مناسبی برای ارزیابی استراتژی ستاد محسوب می شود. تحلیل تاریخی استراتژیهای هلدینگ ها از دهه 1950 حاکی از این است که توجه انواع استراتژیهای غالب در دهه های مختلف (مثل گروهبندی، تنوع گرایی) ارزش آفرینی بوده است. هلدینگ های موفق از الگوی یکسانی مشتمل بر سه اصل بینش ارزش آفرینی، ویژگیهای سازمانی متمایز و کانون تجارت برخوردارند. راهکارهای ارزش آفرینی شامل نفوذ انفرادی، اتصالی، خدماتی و توسعه ای است. سبکهای نظارت در ستاد براساس دو مؤلفه برنامه ریزی و کنترل به سه قسمت طبقه بندی می شوند، برنامه ریزی استراتژیک، کنترل استراتژیک و کنترل مالی. پژوهش حاضر نتایج مصاحبه و تنظیم پرسشنامه از 30 شرکت هلدینگ در ایران گزارش می کند متغیرهای مورد مطالعه شامل خصوصیات ستاد (سهامداران، تغییرات حقوق صاحبان سهام، نوع سرمایه گذاری ها، هزینه ها و شرکتهای تابعه)، فرایندهای محوری (گزینش مدیر، بودجه بندی، برنامه ریزی استراتژیک و سرمایه گذاری ها) فعالیتهای هم افزایی (مبادلات بازرگانی بین شرکتها، موانع سینرژی، مکانیزمها، خدمات مشترک و انواع خدمات مشاوره ای)، ساختار هلدینگ ها و اثر بخشی ستادها می باشد.

Keywords:

شرکتهای هلدینگ , مزیت ستاد , استراتژی , ساختار سازمانی , اثر بخشی , پورتفوی