حسین آقایی نیا - استادیار دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران

در سال 1٬370 ماده 296 در قانون مجازات اسلامی به شرح ذیل به تصویب رسید: (در مواردی هم که کسی قصد تیراندازی به کسی یا شیء حیوانی را داشته باشد و تیر او به انسان بی گناه دیگری اصابت کند عمل او خطای محض محسوب می شود) تصویب چنین ماده ای بلافاصله پس از ماده 295 ق.م.ا چه در بند یک آن حکم جنایات خطای محض را به صراحت بیان داشت از یک سو و استفاده از واژه هایی از قبیل (هم، تیراندازی، کسی یا شییی یا حیوانی، بی گناه و دیگری) از سوی دیگر ابهامات و پرسش های متعددی را مطرح ساخت. البته این اشکالات، دیدگاه های متفاوت و گاه معارضی ارایه گردیده گونه که در بعضی موارد نه فقط مشکلی حل نشد بلکه به عمق ابهام نیز افزوده شد و در عین حال، نباید از توجه به آن گروه از نظریات پر مغز و راهگشا نیز غافل بود. به هر حال نقد و بررسی این دیدگاه ها موضوع این مقاله نیست و طرح آن ها صرف نظر از صحت و سقم، صرفا به منظور اطلاع اجمالی خواننده محترم از سابقه امر است.

تحلیل حقوقی، ماده، قانون مجازات اسلامی