محمود عباسی - دانشیار مرکز تحقیقات اخلاق و حقوق پزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی
نجمه رزمخواه - مربی حقوق بین الملل عمومی دانشگاه پیام نور، تهران، ایران

در چارچوب حقوق بین الملل بشر، حق بر غذا، حق بنیادین هر شخص بر دسترسی پایدار به غذایی است که پاسخگوی نیازهای تغذیه ای او بوده و فاقد عناصر سمی و خطرناک باشد . ارایه محصولات غذایی ترا ریخته و عوارض ناشی از تغذیه با این محصولات غذایی برای مصرف کنندگان، موجب بروز نگرانیهای جدی در میان فعالان حقوق بشری شده است. هر دولتی موظف است اطمینان حاصل کند که دستکم همه افراد تبعه حکومت او به حداقل مواد غذایی ضروری و سالم که برای معیشتش کافی باشد، دست مییابد. بنابراین، با توجه به عرضه روزافزون محصولات غذایی تراریخته در بازار مصرف، پرسش اصلی این است که بر اساس موافقتنامه های بین المللی موجود درزمینه ایمنی مواد غذایی، دولتها چگونه می توانند برای ایجاد تعادل میان تامین حق بر غذا و حق بر سلامتی، به تعهدات خود درزمینه تامین غذای سالم و ایمن برای افراد تحت صلاحیتشان اقدام نمایند.

مواد غذایی تراریخته، حق بر غذا، حق بر سلامتی، میثاق بین المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی