آرامش شهبازی - استادیار حقوق بین الملل دانشگاه علامه طباطبایی

با گرم شدن کره زمین و طرح مباحث و دغدغه ها ی جدی در زمینه ی افزایش گازهای گلخانه ای که به طور مستقیم با حیات جانوران و گیاهان در ارتباط است و نقش گازهای آلاینده مانند دی اکسید کربن، بشر کوشیده تا از فناوری های جدید به جهت مقابله با این پدیده بهره جوید. یکی از این فناوری ها، جمع آوری و انباشت دی اکسید کربن در زیر بستر دریاست . باوجود این، مقررات حقوقی حاکم بر تمامی جنبه های این فعالیت در هاله ای از ابهام است . اگرچه مقررات کنوانسیون 1982 دریاها و کنوانسیون 1975 لندن و پروتکل منضم به آن ( 2006 ) و حتی برخی دستورالعمل های صادره در چارچوب اتحادیه ی اروپا که حاوی مقرراتی در این خصوص است، قابل توجه است، اما هنوز برخی چالشهای موجود، ازجمله تبعات زیست محیطی ناشی از کاربرد این فناوری نیازمند بررسی و تامل جدی در رویه بین المللی و اسناد حقوقی ذیربط است . در این مجال به اختصار به ظرفیتهای حقوقی موجود و برخی چالشهای مطرح درزمینه ی این فناوری میپردازیم.

فناوری جمع آوری و انباشت دی اکسید کربن، کنوانسیون مونته گوبای 1982 ، کنوانسیون لندن 1975 ، گازهای گلخانه ای، آلودگی محیط زیست، انرژی پاک