بررسی خشکسالی هیدرولوژیکی حوزه آبریز رودخانه های استان همدان

یکی از مسائل مهم و اساسی در کشور، بهره برداری بهینه از آب و جلوگیری از اتلاف آن است. لذا تجزیه و تحلیل خشکسالی در پروژه های تامین آب از اهمیت زیادی برخوردار است. در این تحقیق ارزیابی خشکسالی هیدرولوژیکی و تاثیر این پدیدۀ ، بر میزان آبدهی یازده رودخانه استان همدان طی دوره آماری 1331 تا 1380 در دو مقیاس زمانی 3 و 12 ماهه مورد بررسی قرار گرفت. تحلیل خشکسالی ها براساس شاخص توزیع استاندارد صورت پذیرفت. نتایج حاکی از کاهش تهداد و شدت خشکسالی ها در مقیاس سالانه نسبت به مقیاس زمانی فصلی می باشد. بررسی ها نشان می دهد که در سال های اخیر شدت و فراوانی خشکسالی افزایش پیدا کرده است. حوزه آبریز رودخانه های خرچنگ رود و جامشیان (ایستگاه های آبسنجی میانراهان، پیرسلیمان، امامزاده برجعلی) از پتانسیل حساسیت بیشتری نسبت به خشکسالی ها در مقایسه با سایر نواحی برخوردار است. با توجه به تکرر و افزایش تداوم نسبی خشکسالی در سالهای اخیر، بهبود عملیات بهره برداری ، نگهداری و بهسازی توزیع و تحویل آب، یکی از ابزارهای بسیار مؤثر در مقابله با پدیده خشکسالی به حساب می آید

Keywords:

خشکسالی هیدرولوژیکی , آبدهی رودخانه , شاخص توزیع استاندارد , همدان