بررسی تاثیر متقابل خشک کردن قسمتی از منطقه ریشه و هرس سبز بر عملکرد و کیفیت انگور

خشک کردن قسمتی از منطقه ریشه (PRD) یک تکنیک ابیاری جدید است که آب مورد استفاده گیاه به نصف کاهش می یابد بدون اینکه کاهش زیادی در عملکرد آن بوجود آید. به منظور بررسی اثر خشک کردن جزئی از منطقه ریشه و هرس سبز بر عملکرد و کیفیت انگور بیدانه سفید، بصورت اسپلیت پلات با طرح پایه ی بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در منطقه تاکستان اجرا شد. تاک ها 20 ساله و فاصله کشت آنها 4×2 متر بود. تیمارهای آزمایشی شامل سه سطح ابیاری (آبیاری از دو طرف، آبیاری از جنوب «قسمت خشک»، آبیاری از شمال«قسمت تر») و سه سطح شدت هرس سبز(هرس سنگین، هرس متوسط، هرس سبک) بود . که پس از اعمال میزان عملکرد و صفات کمی و کیفی انگور یادداشت شد. نتایج تجزیه آماری و مقایسه میانگین ها براساس آزمون دانکن نشان داد که اثر تیمار PRD بر روی میزان PH,TSS آب میوه در سطح 5% معنی دار است و بر عملکرد تاک و کشمش تولیدی وسایر شاخص های کمی تفاوت معنی دار وجود نداشت. اختلاف معنی داری بین سطوح مختلف شدت هرس سبز از نظر عملکرد بوته، وزن شاخه های هرس شده، وزن و قطر حبه، وزن و طول خوشه، وزن کشمش تولیدی وجوددارد. اثر متقابل شدت هرس × PRD بر وزن و قطر حبه و طول خوشه و عملکرد تاک و کشمش تولیدی در سطح 1% و بروزن خوشه درسطح 5% معنی دار بود. به این ترتیب که تیمار آبیاری شاهد با هرس متوسط و تیمار آبیاری از سمت شمال با هرس متوسط و تیمار آبیاری ازسمت جنوب همراه با هرس سبک نسبت به سایر تیمارها بیشترین عملکرد را داشت. طول شاخه های اصلی در روش آبیاری PRD 8% کاهش یافت و میزان کاهش طول شاخه های فرعی 30% بود.

Keywords:

تاکستان , کم آبیاری , خشک کردن قسمتی از منطقه ریشه , آب مورد استفاده موثر , راندمان محصول